Eksik ve kusurlarımızın bağışlanması dileği ile ifadesi tevazu bildirir mi?

Prof. Dr. Zeynep Korkmaz gibi bir şahıs için bu bilmenin ve bilgide ilerlemenin nirvanasıdır diyebiliriz. İnsan öğrendikçe ve hayatı tanıdıkça daha çok bilmesi gereken şeyin olduğunu ve bu konuda eksik olduğunu anlıyor. Aynı zamanda bir eser ortaya koyduğunda daha iyisini yapabilecekken daha eksiksiz ve güzel bir eser olabilecekken bir yerlerde eksik olabileceğini kavrıyor insan. Bence bu gerçek tevazudur kendi eksikliğimizi anlamak ve daha iyisini yapmak arzusu. Bazı insanların yaşlandıkça daha da egoist olduğunu ve benden daha iyisini kimse yapamaz dediklerini gördükçe gerçek bilgiye ve bilgeliğe ulaşmış insanların değeri daha iyi anlaşılıyor. Dünya böyle işte her şey zıddı ile biliniyor. Egoist insanlar olmalı ki tevazu sahibi insanların durdukları yer anlaşılsın. Bir söz var çok severim: "Her insanın toplum içinde göründüğü bir pencere vardır; kiminin penceresi boyundan alçaktır eğilmek zorunda kalır, kiminin penceresi boyundan yukarıdadır tırmanmaya çalışır." O pencereyi de kendimiz belirleriz esasen.

Hayır bu ifade tevazudan ziyade bir bahane. Yani yaptığımız işte ortaya çıkacak bir eksiklik, bilerek yapılmamış ve kötü bir niyetle gerçekleştirilmemiştir deniliyor. Yaptığın işin mükemmel olamayacağını bildirdiği için de ister istemez bir tevazu bildiriyor. Ancak dediğim gibi burada asıl nokta yaşanacak sorunların istemeyerek olduğunu beyan etmek.