Diyelim ki A’dan B’ye geçiş sırasında arada hiçbir olay ya da parametre yoksa, zamanın gerçek bir “akış” olduğunu kabul edebilmek için bu boşluğun bir “süresi” olması gerekmez mi?

Öncelikle sorunuzun kaliteli olduğunu belirtmem gerek. Cevaplamam gerekirse, zaman, üç boyutlu mekânın dışında, harici bir boyutta tanımlanan vektörlerden ibaret olarak düşünülebilir. Ancak bu boyutu doğrudan ölçmek bizim için pek mümkün değil. Bu nedenle zaman kavramını anlamlandırmak ve kullanmak için kendi birimlerimizi türetiyoruz. Eylemleri, eylem olmayanları ve anları hep bu birimlerin katlarına göre ölçüyoruz.

Örneğin, bir saniye dediğimiz şey bile türetilmiştir: Sezyum-133 atomunun belirli sayıda titreşimine denk gelen süreyi 1 saniye olarak kabul ederiz. Bu da gösteriyor ki zamanı ölçmek için olay sayısını kullanıyoruz. Böylece olayları incelemek için bir zaman birimimiz oluşmuş oluyor. Yani zaman algısı, başından beri bizim zihinsel çerçevemiz ve algı yetimizle tanımlanmış bir niceliktir.^[2][3]

Zamanı algılamasaydık, aktığını da söyleyemezdik. Bu yüzden diyebiliriz ki: Zamanı var eden şey değişimlerdir; değişimler algımızda yankı buldukça, algımız da ölçü birimlerini doğurur.^[1]