Dinler neden ortaya çıktı?

Evet,dinler insanın düşüncesinin ürünüdür.Kimse kendi mensup olduğu dine "uydurma" sıfatını yakıştıramadığı için bu hep tartışma konusu olmuştur.Herkes mensup olduğu din hariç diğer tüm dinlere uydurma derken kendi dinine asla toz kondurmaz, bu sonu gelmez tartışmaların sebebi de bu insan profilidir. Dinlerin tarihi çok eskiye dayanmaktadır.Dinlerin ortaya çıkışı insan türünün toplumsal hayata geçişiyle neredeyse eş zamanlı olmuştur.Dinler gelişen insan için birleştirici değer olmuştur.Hayatta kalabilmek için toplumlar halinde yaşamaya gereksinim duyan insan için din kavramı o zamanlar hayati bir önem taşımaktadır.İlk insan toplumlarının kalıntılarında dini inanışlardan izler görmekteyiz.O zamanki az gelişmiş ve tecrübesiz insanların ahlaki değerlere bağlanması için radikalize edilmiş değişmez inanışlara ihtiyaç vardı.Bunun sonucunda insan toplulukları kendinden daha güçlü ve kendilerini yönetmeye layık varlıklar düşledi ve bu ve bu kavramlar bütünü de zamanla din adını aldı. Toplumun mihenk taşı olan yasalar dinler sayesinde güvenceye alınabilmiştir.Her insanın özünde kötülük vardır ve herkes karşılığını almayacağını bilse kötülük yapar.Ama dinler bunun önüne "Her şeyi gören tanrı" kavramı ile geçmiştir.Tanrı kavramı çok güçlü bir kavramdır, tanrı yöneticilerin yöneticisidir.Bir ülkenin hükümdarı her istediğini yapamamıştır çünkü onu izleyen bir tanrının olduğu düşüncesi her zaman onu haddi aşmaktan alıkoymuştur.Kısacası toplumsal olarak gelişmekte olan bir türü zapt etmenin tek çıkar yolu o zamanlar dindi.Dinlerin tehlikeli olduğu nokta ise değişmez ve dogmatik olmasıdır oysa hiçbir konuda radikal olunmamalıdır.Tarih boyunca inanışları konusunda radikal olan insanlar kendisiyle aynı düşünceye sahip olmayan insanların kanını dökmekten çekinmemiştir. Bence "Her sabit düşünce sahibi için zindandır" sözüyle Nietzsche konuya noktayı koymuştur. Artık günümüzde insanlar ahlaki değerlere sahip olmak veya kurallara uymak için dine ihtiyaç duymuyor çünkü yasalarımız yeterli gelişmişlikte kendi kendimizi yönetebilecek bilgi ve tecrübeye sahibiz.Birleştirici değer olarak ise din artık yetersiz kalmaktadır.Günümüzde en büyük birleştirici değer bilgidir.Dinler gelişen toplumsal düzende ya yok olurlar ya da reformize edilerek toplumsal hayatta yer bulmaya çalışırlar.

merhabalar Ege Sancak

Celal Şengör güzelce anlatmış bu durumu aslında. İnsanoğlu hayatta kalmak için öğrenmek ve bu öğrendiklerini kullanmak zorundadır. bilimsel olarak açıklayamayacağın şeyler içinse efsaneler uydurmuşlardır. işte Olimpos dağının üstünde tanrılar yaşar, Zeus kızınca şimşek yollar falan gibi.

buna ekstra bir şeyler de eklemek isterim. evet din çevresini öğrenmek için çıkmıştır ama bir amacı daha olmuştur dinin. Yoldaş Karl Marx'ın da dediği gibi din halkın afyonudur. yani başka insanları yönetmek için kendinin daha üstün olduğuna inandırman gerekir, üstün bir gücün dediğini yapmak üzere kültür şekillenmiştir her zaman. mesela Sümer dininde krallar tanrıyla iletişime geçebilirdi, yarı tanrıydı yada Antik Mısır'da Firavunlar tanrısal güçleri olduğuna inanılırmış. bunların hepsi tabi ki de otoritesini korumak, ihaneti önlemek, sadakati sağlamak ve isyanları kolay bastırmak amacıyla türlü türlü efsaneler çıkmıştır. Hristiyanlıkta da aynı örnekler verebilirim, Papa ferman verdikten sonra tahta geçme işlemi gerçekleşiyordu ki insanlar tanrı tarafından seçildi bizim için en hayırlı bu tarzında bir düşünce hakim oluyordu.

bunun dışında savaşlarda ordunu azdırmak içinde çokca kullanılan bir malzeme. onlar dinimize saldırıyor, tanrı bizim tarafımızda, biz ölürsek cennete gireriz, onlar cehenneme gidicek, savaştan kaçarsam tanrı beni sonsuza kadar cezalandırır gibi şeyler vardır her zaman vardır. bir ülkede iç karışıklık çıkarmak içinde aynı şekilde sürekli din kullanılır. mesela Osmanlı'da çok fazla isyanın çıkma sebebi Din elden gidiyor diyerek çıkmıştır. din ayrıca fakirlere dayanma gücünü verir, itaat etme gücünü verir, sessiz kalmasını sağlar. şahsi fikrim ve tecrübelerim diyor ki birçok insan dini yüzünden minimumda yaşamayı dert etmiyor, daha fazlasını istemiyor, şükür etmeyi marifet sanıyor.