Dinler, son yıllarda güç kaybetmelerine rağmen günümüzde hala milyarlarca üyeye (inanan insana) sahipler. Bunun başlıca sebeplerinden biri ise inanan insanların, başlarına iyi bir şey geldiğinde de kötü bir şey geldiğinde de bunun arkasında tanrıyı görmek istemeleridir. Bir şey kazandıklarında tanrıya şükrederler, tanrının onlara yardım ettiğini düşünürler. Tam tersi durumda bir şey kaybettiklerinde ise tanrının kendilerini sınadığını düşünürler ve tanrıya sadık kalmaya devam ederler.
Peki insanlar neden arkalarında sığınabilecek bir tanrıyı ararlar? Birinci sebep; sırtlarını dayayabilecekleri süper güçlü, evreni yaratabilecek kadar kudretli bir varlık olması onları rahatlatıyor. Böyle güçlü bir varlığın gölgesinde olmak insana motivasyon ve güven hissi sağlıyor. İkinci sebep ise, kendi fikrimce ödül mekanizması olabilir.(kendi fikrimce diyorum çünkü bu konuda herhangi bir kitap/makale okumadım tamemen öznel fikrim) Süper güçlü bir tanrı ''bana itaat edin karşılığında sonsuz cenneti kazanın'' diyorsa insanlar da ödül mekanizması gereğince tanrıya ibadet ve itaat ederler karşılığında ise cennete, sonsuz huzurlu yaşama sahip olmak isterler.
Bana göre bu iki sebep dinleri ayakta tutan en büyük etkenlerdir. insanlar bu iki etkene o kadar bağlıdır ki, inandıkları dinde yanlış bir şeyler bulduklarında dini bırakmak yerine onu değiştirirler. Son zamanlarda bazı dini konuların konuşulduğu sitelerde ''tesettür farz değildir'' tarzında yazılar görüyorum. Yani insanlar dinde kendilerine uymayan bir şey gördüklerinde dini terketmek yerine onu eğip bükmeye başlıyorlar. Çünkü birinci sebepte bahsettiğimiz gibi kudretli bir tanrının varlığını hissetmeden yaşamaktan korkuyorlar. Tanrısız bir hayatın anlamsız olacağını, eğer tanrı yoksa hayatın da bir anlamı olmayacağını düşünüyorlar.