Bilimi tek ve sağlam dayanak olarak alıp her şeyi insan aklının alabileceğini düşünmek ne kadar doğru?

Bilim her şeyi çözebileceğini iddia etmiyor ama "Bizim aklımız almaz.", "Tanrı gizemli yollarla çalışır.", Kendini Tanrı'ya teslim et." deyip kestirip de atmıyor.

Doğada gördüğümüz etkenleri insanın kendini kandırmasına sebep olan etkenleri en aza indirerek ve tekrarlayarak, kendini eleştirerek çalışması, aklımız ne kadar alıyorsa onu denemesi, pes etmemesi, kendini, bizi, geliştirmek için çalışması bilimi diğer bilgi edinme yollarına kıyasla daha sağlam yapıyor.

Bugüne kadar kullanabildiğimiz ve anladığımız bütün ayrıntılı bilgiler bilim sayesinde. Gerçeğe en çok yaklaşabilen bilgi türü bilim.

Eğer "Tanrı yarattı." cevabı sizin için yeterli ise bu gelişmeyi durdurur. Çünkü nihai açıklamaya ulaştınız zaten, bitti. Her şeyi kendinizce açıkladınız. Bu, bilim durdurucu düşüncedir. Daha fazla gelişmeye ihtiyacınız yoktur.

Eğer Tanrı yarattı cevabı sizin için yetersiz ise nihai açıklamaya ulaşmamışsınız demektir. Belki Tanrı'ya inanmıyorsunuz ama doğal olarak olayların nasıl işlediğini merak ediyorsunuz, belki de Tanrı'nın nasıl yarattığını, kutsal kitapların ötesinde anlamaya çalışıyorsunuz.

Kutsal kitaplar, ilhamlar ile bir şeyleri açıklamaya çalışabilirsiniz ama bilimin açıklayıcı gücünün yanına hiçbiri yaklaşamadığından bilimi diğer bilgi edinme yollarını güçlendirmek için kullanırsınız.

Öte yandan diğer bilgi edinme yolları bilimsel yöntemin dışına çıkmaktadır. Bilim Tanrısal açıklamaları reddeder çünkü bilimsel yöntem ile test edilememektedir. Ama bu ateizme yönlendirme değildir. Bilim diğer bilgi edinme yollarından bağımsız çalışır. Onları umursamaz. Onlar hakkında yorum yapmaz. Bu da herhangi bir ideolojik yönlendirmenin önüne geçer.

"Neden" sorulara verilen "tanrı yarattı/yaptı" cevabının bilimsel hiç bir değeri yoktur. Çünkü yaptığı tek şey bir bilinmeyeni başka bir bilinmeyene (tanrı) atamaktır.

Birisi gelip sana "Kuşlar nasıl uçuyor?" diye sorduğunda cevabın "onları havada tanrı tutuyor" ise bu bir cevap değildir. Çünkü bunu cevap olarak kabul edersen, dünyadaki cevabı bilinmeyen tüm soruları oturduğun yerden hiç efor sarfetmeden, deney yapmadan, hesap yapmadan bunu kullanarak yanıtlayabilirsin. Cevap cümlesinde "tanrı" kelimesini çıkarıp yerine zeus, apollo,ra, x, y ne koyarsan koy aynı geçerlilikte bir cevap olucaktır.

Nedenlerin başlangıcına kadar uzanan bir sorgulama sürecinden bahsedebiliriz Tanrı kavramı veya yaratıcı kavramı açısından. Bugün biliyoruz ki evren içinde bulunduğumuz lokal yer açısından biz evrenin başka bir bölgesine göre onlardan ışıktan hızlı uzaklaşıyoruz. Yani zaman tutarlılığı olarak algıladığımız herşey aslında şuanda göreli zaman algısı nedeniyle anlamsız. Biz göreli bir gerçekliğin ve tutarlılığın içindeyken bazı kişilerin zamanı mutlak sanan bir anlayış içinde ele almalarının hiç bir geçerliliği yoktur. Tanrı varsa onun nezdinde zaman diye bir olgu olmayacaktır ve zaten şuanda biz zamanın göreliliğini net biliyoruz. Zaman olmaması demek veya zamana tabi olmamak demek herşeyin aslında çok kısa bir zamanda olduğunu veya tek bir an olduğunu dahi ortaya koyar. Evrendeki Bütün oluş ve iş için zaman tutarlılığı gerçekte yoksa (ki bizim için var ama mega evren için bu bitiyor) nedenlerin zaman tutarlılığı da kalmaz. Zamanı ve zamana bağlı nedenselligi mutlak olarak ele bu hata ile alıp da bir şeyin nasılını (örneğin aurodinamik kurallar vs ) izah ettiğini bununla da herşeyin bittiğini zannetmek aslında var olan hiçbir şeyin açıklaması değildir. Varlık ve varoluş bahsettiğim çerçevede göreli gerçeklik nedeniyle en büyük sorudur. Tanrı kavramını düşünürken de göreli durumları kesip atmak ve mutlak bir anlayışla düşünmek gerek. Aksi halde zamana tabi düşünmek büyük bir hata olacaktır. Çünkü zamanı mutlak zannedenler zamana bağlı düşüncelerle yaptıkları değerlendirmelerinin evren karşısında hiç bir anlamı olmadığını görmeden değerlendirme yapıyor ve yanılıyor olacaklardır. Bu açıdan bir çok kişi tanrı veya yaratıcı kavramını zamanı mutlak sanmaları (ve bu arada zamana bağlı nedenselligi) zannetmleri nedeniyle mantıksız bulabilirler. Evrende Nedenselligin başlangıcı olması da nedenselligin tanıdığımız şekliyle biçiminin de göreli olduğunu ve mutlak olmadığını ortaya koyar. Bu da yine nedenselligi de hiç bir şekilde bağlayıcı bir duruma getirmez demektir ki bu iki kavramla düşünen ve bunları mutlak zannedenler Tanrı kavramının neyi ifade edebileceğine dair yeterince bir sorgulama içinde değillerdir ve göreli düşüncelerle aslında değerlendirme yapmaktadırlar.