Gözlerimizin kenar kısımlarında, yani periferik görüş alanımızda, ışığı algılayan hücreler (rod hücreleri) daha hassastır ve düşük ışıkta daha iyi çalışır. Aynı zamanda doğrudan baktığımızda, yani merkez görüş alanımızda, ışığı algılayan hücreler (cone hücreleri) daha yoğun ve renklere daha duyarlıdır, ancak düşük ışıkta daha az etkilidirler. Bu nedenle, bir yıldıza doğrudan baktığınızda, ışığın algılanma hassasiyeti azalabilir ve yıldız kaybolmuş gibi görünebilir. Gözlerimiz doğrudan parlak bir ışık kaynağına bakarken yorulabilir. Bu yorgunluk, ışığı algılama hassasiyetimizin azalmasına neden olabilir ve bu da yıldızın kaybolmuş gibi görünmesine yol açabilir. Bir diğer sebep ise, atmosferin yıldızın ışığını bozan küçük dalgalanmalar yaratabileceğidir. Bu dalgalanmalar, gözümüzün yıldızı algılayışını etkileyebilir. Bu olaylar oldukça normaldir ve gözlerimizin doğal bir tepkisidir.
Kaynaklar
- Purves ve diğerleri. Neuroscience, 2Nd Edition. Alındığı Tarih: 7 Aralık 2024. Alındığı Yer: NIH | Arşiv Bağlantısı
- Kanski. Clinical Ophthalmology. Alındığı Tarih: 7 Aralık 2024. Alındığı Yer: ClinicalKey | Arşiv Bağlantısı
- Greenler. Atmospheric Optics. Alındığı Tarih: 7 Aralık 2024. Alındığı Yer: BMC | Arşiv Bağlantısı
