Ağaçlarda yaşayan atalarımızın ayakları, bugün ormanlarda yaşayan insansı maymunların ayaklarına ve bizim şu anki ellerimize benziyordu. Bu ayak şekli ağaçta yaşamanın getirdiği bir özelliktir ve dallara tutunmayı kolaylaştırır.
Ancak ormanlardan savanlara göçen atalarımızın artık ağaç yaşamı için ortaya çıkmış bu özelliğe ihtiyacı kalmadığı için, ayaklarımız birkaç milyon yıllık süreçte bugünkü haline evrimleşti. Baş parmak diğer parmakların yanına kaydı, serçe parmağı ise küçüldü. Bugün pek çok kişinin ayak serçe parmağındaki eklem büyük ölçüde körelmiş haldedir.
Ek bir bilgi olarak; yeni doğan bebeklerin el veya ayak avucuna baskı uygulandığında parmaklar, sanki bir şeyi kavrarmışcasına içe doğru kapanır. Bu olgu "palmar grasp reflex" olarak bilinir ve ağaçlarda yaşayan atalarımızdan kalma bir reflekstir. Bu refleks, çok büyük bir ihtimalle, beyinleri henüz istekli olarak bir şeyi kavrayacak kadar gelişmiş olmayan yavruların, ağaçlardan kolay kolay düşmemesini ve dallara kolayca tutunabilmesini sağlıyordu.
Kaynaklar
- A. A. Anekar, et al. (2022). Palmar Grasp Reflex. StatPearls [Internet]. | Arşiv Bağlantısı