Bu tarz günlerin gereksiz gösteriş haline getirildigini düşünmekteyim. (Olan var olmayan var) Maalesef boyle günler kapitalist düzene hizmet edilmesine yani tüketime sevk ediliyor.
Arkadaşınız için yukarıda verilen cevaba katıldığımi belirtmekle beraber ek bir tavsiyede bulunabilirim.
Yarın olur olmaz bilemem ama sizin de kendinizi hazır hissettiginiz bir gün arkadasiniza, bulundugunuz şehirdeki çocuk esirgeme kurumunda koruma altında olan çocukları ziyaret etme teklisifinde bulunabilirsiniz. Bu teklifi de öyle yapmalısınız ki arkadaşınız kendi adina uzuldugunuzden değil gerçekten sizin de böyle bir şeyi istediğinize inanmalı. Bence zor olmayacaktır.
Eğer teklifinizi kabul ederse, annesiz olanın sadece kendisi olmadığını yani yalnız olmadığını anlayacaktır ve o masum çocukları gördükçe bu durumu normallestirebilir.
Ayrıca bu ziyareti bir kereliğine değil düzenli periyotlarla yaparsanız hatta küçük hediyeler alıp giderseniz harika olur. Hem arkadaşınıza hem size hem de yuvadaki çocuklara çok iyi gelecektir eminim ve o çocuklarin hafizalirinda güzel anılar bırakmış olacaksınız.
Bu ziyaretleri ilerletirseniz eğer gönüllü abla veya gönüllü abi olabilirsiniz, çocuklarin zorlandıkları derslerde kurumun izin verdiği saatlerde özel ders verebilir veya verdirebilirsiniz.
Hem sosyal sorumluluk olur hem de arkadaşınız ve siz o caanim çocukların hayatlarına dokunarak kendinizi çok iyi hissedersiniz.
Saygılarımla.