Adalet mülkün (yani maddi değerlerin) temeli midir?

Hatırlarsanız Orta Çağ'da krallar ve soylular halkı sömürürken, adaletin terazisi gayet de onların elindeydi. Mesela İngiliz Magna Carta'sı bile aslında soyluların kendi çıkarlarını korumak için kralı sınırlamasından ibaretti. Halk mı? Onlar sadece seyirciydi.

Daha yakın tarihe gelelim. Büyük şirketler çevreyi kirletir, işçileri sömürür, ama ceza mı alırlar? Yok canım, birkaç bağış yaparlar, birkaç siyasi kampanyayı desteklerler, hop, adalet yine onların yanında. Ya adam milyonlar kazanıyor vergi vermiyor vergi vergi... Sonra da bizim 750 liramıza göz dikiyorlar hahaha. Vallahi ağlanacak durumumuza gülüyorum. Paran varsa, kanunlar esner; yoksa, en ufak hatanda bile bedelini ödersin.

Demek ki adalet mülkün temeli değil, mülk adaletin temelidir. Paranız yoksa, adalet heykelinin gözleri bağlı değil, gayet de sizi görebiliyor...

Ha bir de diğer taraftan bakalım mı?

"Adalet mülkün temelidir" sözündeki "mülk" aslında "devlet" veya "egemenlik" anlamına geliyormuş. Ne büyük bir rahatlama. Şimdi adaletin maddi değerlerle değil, devletin temeliyle ilişkili olduğunu öğrenmiş olduk. Tabii ki tarih boyunca devletler adalet üzerine inşa edilmiş, biz de bunu görmezden gelmişiz.

Mesela Antik Roma'da adalet öylesine temeldi ki gladyatörler arenada halkın eğlencesi için hayatlarını kaybederken devletin ne kadar adil olduğunu izleyebiliyorduk. Orta Çağ'da krallar ve kilise, engizisyon mahkemeleriyle adalet dağıtarak insanların yakılmasını sağlıyorlardı. Ne de olsa adalet, devletin temeli!

Yakın tarihte de örnekler bitmez. Totaliter rejimler halkın üzerindeki baskıyı artırarak adaletin ne kadar önemli olduğunu vurguladılar. İnsan hakları ihlalleri mi? O da devletin adalet anlayışının bir parçası olmalı 😂

Günümüzde de durum farklı değil. Bazı devletler kendi çıkarları için kanunları eğip bükerek adaletin esnek bir kavram olduğunu gösteriyorlar. Ama şu konuda cidden endişelenmeyin, kimi ülkelerde adliye duvarlarında "Adalet mülkün temelidir" yazısı asılı durdukça, her şey yolunda demektir. Sonuçta sözü duvara asmak yeterli; uygulamaya ne gerek var?

Adalet diye bir şey herhangi bir yerde var olamaz. Çünkü adalet evrime aykırıdır. Doğada hiçbir şey eşit değildir; güçlü olan zayıfı ezer, hayatta kalır ve genlerini aktarır. Aslanlar ceylanları avlarken adalet mi soruyorlar? Ya da ağaçlar güneş ışığı için birbirleriyle yarışırken bir protokol mü imzalıyorlar? Evrimin temelinde rekabet ve üstün gelme vardır, eşitlik yoktur. İnsan toplumları da doğanın bir parçası olduğuna göre, adalet beklemek ya da adeleti var etmeye çalışmak biraz hayalperestlik olmuyor mu? (Sorum size değildir, outro'dur bilginiz olsun.)

Mülkü ( Tanrı adına , devlet veya doğrudan mülk olarak) yöneten kim, tasarruf hakkı kimin?

Sistemler bir bütün olarak var olur ve bir bütün olarak değerlendirilir.

Sistemlerin alt kademelerinin terazileri de üste uygun olarak şekillenir.

Yani bir sisteme adını verdiğiniz an, idare biçiminden önceliklerine, hukukundan tercih ve beklentilerine, eğitiminden inanç sistemine değin her şeyi ile ilgili yüzde yüze yakın bir isabetle tespit yapabilirsiniz.

Çünkü her sistemin merkezinde öncelediği ve temel kıldığı bir özne olur. İşte o özne tepeden aşağı doğru, bir dünyanın finans merkezinden dünya üzerinde herhangi bir köyün delisine değin tutarlı bir şekilde yaşama sirayet eder. Yani temel paradigmanın dayandığı felsefe yaşamın her alanında hakim kılınır. Bu onun doğasının zorunluluğudur.

Şimdi tahlilimizi yapalım:

1.Tarih 1789: Fransız ihtilali

2. Temel itirazın tarafları: Tüccarlar ve köylüler

3. Temel itirazın gerekçesi: Yük bizde hüküm kralda

4. Temel talep: Üreten yönetecek

5. Temel strateji: Asgari müştereklerde ve haklılık temelinde ortaklık

6. Netice: Başarı ile sonuçlanır

7. İlk iş : Tüccarların ( Ki o günkü adı kent soylusu ya da bilindik adları ile burjuvazi) kader müttefiklerine ihanet eder ve devirdikleri kralların yerine kendileri konar.

8. Köylüler, ücretli köle olarak işçi sınıfının temelini atar.

Ancak aşılması gereken bir sorun vardır. O da ilk başta ortaya konan hak, hukuk, adalet, eşitlik, özgürlük vb. kavramların ne olacağı…

Çözüm görelilikte: Olağan zamanlarda göreli demokrasi olağan olmayan zamanlarda açıktan faşizm…

İşte bu yeni kurulan sistemin adı, kurucusu olan babalarının ( burjuvazi) temel uğraşı olan ticaret ve ondan türetilen sermaye olunca, adı da sermayeye dayalı sistem, yani anamalcı, ana paracı ya da daha bilindik adı ile kapitalizm olur.

Kapitalizm en temel özneyi ve tanrılaştıracak boyutta para olarak ikame eder. Bu ikamenin yaşamın her alanına tepeden aşağı nüfuz edebilmesinin araçlarını bir gerekçeye, felsefeye dayandırma zorunluluğu, çıkar için her yolu mübah kılan pragmatizmi doğurur ( işbitiricilik, faydacılık) .

Pragmatizmin özü faydadır da kimin faydası, kime fayda: Tabi ki efendisine.

Efendinin temel öznesi ne: Tabi ki para

O zaman her yerde ve her koşulda son sözü söyleyecek olan nedir: Tabi ki para…

En başta söylediğimiz üzere sistemler bütünseldir ve tepeden tırnağa kadar birbiri ile uyumlu çarklara sahip olmak zorundadır ki, çarklar sağlıklı işleyebilsin.

İşte adalet de bir ara çark olduğu için ve gerek üstüne tabi, gerek altına müdahil olma zorunluluğundan kaynaklı, hukuk üst başlığı ile egemenin sopası ve hamisi olmak zorundadır.

Ancak bu ta Fransız ihtilalinden bu yana ağızdan bir kere çıkan; temel, evrensel , hak, hukuk, adalet, özgürlük vb. kavramlara da bir şekilde uydurulmak zorundadır. Ancak burada bir sorun açığa çıkar: Özne nesneye uydurulamaz. Aksine nesne özneye uydurulmalıdır. Özne para, nesne hukuktur: Alın size nur topu gibi bir palavra: Adalet mülkün temelidir!

( Malikin de teminatı)

Burada mülk ister tanrı ister devlet isterse para olarak ikame edilsin hiçbir şey değişmez. Burada soracağımız temel soru şu: Mülkü doğrudan veya temsilen yönetme, onun üzerinde tasarruf hakkı kimde?

(Not: Ayrıca , sınıflı toplumların hayatımıza musallat oluşuna vesile olan ve ta köleci toplumdan bu yana buna temel hazırlayan ÖZEL MÜLKİYET'e zum yapmakta fayda vardır. Kaynakçada verilmiştir.)

Osmanlı İmparatorluğu döneminde kullanılmıştır bu ifade. Aslında kanun ve adaletin, bir devletin varlığının temel taşı olduğunu ifade ediyor. Bir diğer deyişle, adaletin olmadığı bir yerde devletin sürekliliği de olmaz. Devletin sürekliliği olmazsa, mülkün garanti altında olmaz.

Hocam Adalet mülkün temelidir sözünden benim anladığım şey naçizane şudur

1- Yatırım

Bir ülkede adalet yoksa, kurumların,insanların, yatırımcıların o ülkenin adaletine inancı yoksa,o ülkeye kolay kolay şirket açmaz, yatırım yapmaz,istihdam yaratmaz.Çünkü şirket sahibi yatırımcı, şirketini açtığı ülkenin,kendisinin firmasına "çöküp,çökmeyeceğini" bilemez,serbest piyasanın olmadığı ülkede yani devletin piyasaya karıştığı ülkelerde şirket sahibi o ülkenin,kendi şirketinin fiyat politikasına karışmasından çekinir ve bu o ülkeye yatırım yapmak isteyen dolayısıyla istihdam yaratacak,vergi verecek (burada vergi çok önemli bir konu büyük şirketler normal şartlarda çok yüksek vergiler sağlar), birçok fırsat kaçmış olur. Yani yatırım icin güvenli bir ortam oluşmaz,bu yüzden o ülkede kolay kolay şirket açmaz ,bu durumda o devleti istihdam yönünden,finansal yönden,uluslararası imaj yönünden geriye götürür bunlarda halkı -devleti fakirliğe sürükler.

2-Fakir-Zengin Uçurumu

Adaletin olmadığı ülkelerde zengin ile fakir arasındaki uçurum aşırı artar ve halk arasında nefret çok daha fazla meydana gelir.Burada Amerika örneğini incelemek lazım,evet Amerika adaletin olduğu bir ülke,ee o zaman zengin ve fakir arasındaki uçurum neden bu kadar yüksek diye sorabilirsiniz, ama unutmamak gerekir ki Amerika'nın zengini çok zengindir ama halk (çalışan halk) genel olarak yüksek bir refah seviyesindedir.Not: (Amerika kapitalizmin başkentidir, dolayısıyla sosyal bir devlet değildir. Yani bir anda işsiz kalıp, kiranızı ödeyemeyip homeless olarak hayatınıza devam da edebilirsiniz). Ama unutulmaması gereken şudur ki ;her ne kadar Amerikan halkı ile zengini arasında uçurum olsada,halk genel olarak refah içindedir.Şimdi Amerika zengini ve halkı arasındaki uçurumun bazı sebepleri (bana göre) şunlardır;

1-Halkın aşırı tüketim anlayışı

Amerikalılar dünyadaki en geniş evlerde oturuyorlar ,ortalama 240 metrekare civarı,Türkiye'de bu ortalama 100-150 metrekaredir(sık sık 60-80 metrekareye de düşer).Amerika'da 4 kişi yaşanan bir evde ortalama (çocukların yaşına bağlı) 3 araba bulunuyor.Yani kapitalizmin başkenti olan Amerika'da adalet var,bu yüzden de halkı genel olarak fazlasıyla refah içinde ve bu durum Amerikan tüketim anlayışıyla birleştiğinde, çok üreten zengin oluyor, gösterisi seven yerel Amerikan halkı onlara göre fakir kalıyor ama yinede çalışan halk fazlasıyla refah içindedir.

2-Küresel piyasalardaki Amerika hakimiyeti (her başlığı açmayacağım, aşırı uzun oluyor).

Gibi birçok sebep var..

Sonuç:Yani daha fazla uzatmayayım ama yazsam gerçekten uzun uzun 10 tane madde rahat yazarım.Şuna emin olun ki halk bazında gerçektende ADALET MÜLKÜN TEMELIDİR. Saygılar

in ayırt edilmediği herkese eşit şekilde davranıldığı makamdır. Adalet haksızlıkların

giderilmesi, toplum içindeki sorunların çözülmesi, sıkıntıların önüne geçilmesinde etkilidir.

Adaletin hâkim olduğu toplumlarda suç oranı haylice azdır. Adaletsiz toplumlarda

insanlar suç işlemekten geri durmayarak sorunların çözümünü kendilerinde aramaktadır. Adalet

bir ülkenin temelini oluşturur. Toplum güvenirse eğer o ülke düzene girer kalkınarak yükselir.

İnsanlar adalete güvenerek hareket eder, haksızlıklar karşısında neler olabileceğini bilir.

Adaletin olmadığı toplumlar dünya ülkelerine sorun olarak yansır. Afrika ülkelerinde adaletin

uygulanmadığını düşünürsek insanlar kendilerince hareket ettiklerini gözlemleriz.

Bir milletin sahip olabileceği en kutsal değer sahip oldukları adalet sistemidir. O ülke

de yaşayan insanlar haklarını bu sayede korur ve savunurlar. Adalet mülkün temelidir, bir

ülkenin ülke olabilmesi halkın hak ve özgürlüklerini savunabilmesi için gereklidir. Kusursuz

bir şekilde devamlılığı da bu sayede elde edilir.https://mardinarge.meb.gov.tr