2. dünya savaşında Japonlar ile Amerika hakkında ne düşünüyorsunuz?

İkinci Dünya Savaşı'nda Japonya ve Amerika arasındaki çatışma, Asya-Pasifik bölgesinde büyük bir etki yarattı. Japonya'nın 1941'de Pearl Harbor'a ani bir saldırı düzenlemesiyle Amerika Birleşik Devletleri savaşa dahil oldu. Bu olay iki ülke arasındaki gerilimin doruk noktasıydı ve savaşın seyrini tamamen değiştirdi.

Japonya o dönemde Asya'da genişleme politikası izliyor ve komşu ülkelere karşı sert askeri operasyonlar yürütüyordu. Örneğin Nanking Katliamı... Öte yandan Amerika'nın Hiroşima ve Nagazaki'ye atom bombası atması da hâlâ tartışmalı bir konu. Bu bombalamalar savaşın sona ermesine katkı sağlasa da yüz binlerce masum insanın hayatına mal oldu ve nesiller boyu sürecek etkilere neden oldu.

Savaşın doğası gereği her iki tarafın da hataları ve suçları vardı. Japonya'nın agresif tutumu ve savaş suçları göz önüne alındığında, tamamen masum olduklarını söylemek zor. Ancak sivillerin büyük acılar çektiğini ve kararların genellikle siyasi liderler tarafından alındığını unutmamak gerek. Ernest Hemingway'in düşünceleri gibi, "Savaşta zafer kazanan yoktur, herkes kaybeder." Bu yüzden geçmişten ders alarak barışa ve insanlığa değer vermek en doğrusu diye düşünüyorum.

Ben "Japonlar sanıldığı kadar masumlar mı? sorusuna biraz takıldım ve verilen cevaba bir kaç şey eklemek isterim.

Japonlar, Asya ve Güney Pasifik adalarında yayılmacı politika izlediler. Kendilerine göre nedenleri de vardı. Birincisi; Japon adaları hammadde fakiridir, ne maden vardır, ne de petrol. İkincisi; Hollanda, Fransa ve İngiltere başta olmak üzere bu bölgelere yakın sömürgeleri vardı. Japonlar da " bizim başımız kel mi? elalem binlerce kilometre öteden gelmiş sömürgelerini kurmuş, biz avucumuzu yalıyoruz" gerekçesine sığınmıştır.

Gel gelelim, işgal ettikleri yerlerde, özellikle Çin eyaletlerinde 14 milyon sivili kadın, çocuk demeden katletmişlerdir. Tecavüz, işkence de cabası. Sizin anlayacağınız; Japonlar'ın masumluğunun sorgulanması, bana "yaptıklarını çok hafifletiyormuş" hissi uyandırdı".

Atom bombalarına gelince; Hiroşima'da yaklaşık 70.000 ölü, Nagazaki'de yaklaşık 50.000 ölü. Tabi radyasyon sonucu sonradan ölen veya ölü/sakat doğanlar dahil değil. Şimdi olaya bir başka açıdan değerlendirelim. 10 Mart 1945'te Tokyo bombardımanı yapıldı ve tek bir günde kayıp sayısı 185.000 den fazla, yani atom bombalarının neden olduğu ölümlerden fazla. ABD bombardıman uçakları Japon ahşap mimarisini göz önüne alıp, ağırlıklı yangın çıkarıcı bombalar kullanmışlardır. Sonuçlar gerçekten korkunç olmuştur, onbinlerce sivil bombalardan değil, korkunç yangınlar sonrası yanarak ölmüştür. Japonya teslim olmasaydı, bu katliamların daha korkunçları da diğer şehirler için planlanmıştı

Diğer yandan, Japonlar (asker-sivil ayırt etmeksizin) ana adaların işgal edilmesi halinde, intihar eylemleri ile düşmanı püskürtme/savunma planları yapmıştır. ABD savunma bakanlığının öngörüsüne göre; ana adaların işgali yaklaşık 1.000.000 ABD askerine, 5.000.000 sivil hayata mal olması muhtemeldi. İnsan ister istemez "iyi ki atom bombaları atılmış" demekten kendini alamıyor. ^[1][2]

Filler Tepişirken Ezilen Hep Çimenler Olur! Hiç bir nedenle buna "iyi ki" diyemeyiz!

İnsanlık tarihi boyunca hiç bir halk ile başka bir halk arasında uzlaşmaz çelişkiler olmamış ve uzlaşır olan çelişkiler ise hep barış ile çözülmüştür.

Bunun en somut kanıtı; halen gezegenimizin vicdanını kanatan Filistin ve İsrail'in devlet olarak ona yönelik acımasız, kural tanımaz zulmüne rağmen, aynı devletin halkının , İsrail halkının, nüfusuna oranla dünyada bu duruma ve alanda en sert tepkiyi , en kalabalık biçimde vermesidir ve devam ediyor.

Bir kere 1927 dünya ( kapitalist ve kaçınılmaz) ekonomik buhranının yarattığı, 1939 bir eylülünde (Dünya barış gününün tarihidir aynı zamanda) fitili yakılan olguya, ismini hakkıyla vererek değerlendirmeye başlamak gerektiği kanaatindeyim. Ki adı 2. Dünya değil, Emperyalist paylaşım savaşıdır.

Çünkü dünya dediğimiz an, “masumca” bir yaklaşım ile bütün dünyaya yayılmasından kaynaklı bir değerlendirme; hem savaşların dinamiğine ilişkin ekonomi-politik ve dolayısı ile doğru bir değerlendirme olmaz hem de savaşın mimarlarını ve ondan kan pahasına rant elde edenleri gizleyip, sanki halkların olağan savaşıymış gibi tarihsel, siyasi, sosyolojik ve etik bir hataya bizi sürükler.

Ancak süreci bilimsel tahlilde ele alıp başına emperyalist ve paylaşım ibaresini eklediğimizde, bütün her şey yeniden tanımlanmak zorunda kalır.

Nitekim eşyaya adıyla hitap etmek, neyse o demek, her ne kadar devrimcilerin meziyeti olsa da; aynı zamanda da bilim insanlarının kılavuzu ve onlara saygı duyan biz gibi herkesin de mecburiyetidir.

Hal böyle olunca ve işin özeti bugün dünya genelinde asalak yüzde ikilik bir nüfusun ( bir kaç milyon) dünya nimetlerinin yüzde altmışına yakınını tekelinde tutup, geriye kalan emekçi yüzde doksan sekizlik bir nüfusa ( milyarlar) “dünya nimetlerinin yüzde kırkı ile hepiniz yetinin” dediği ve dünya halklarına reva gördükleri cehennemin kaldırım taşlarını döşediği ta 1. Emperyalist paylaşım savaşında tamamlanmamış olanın, yeniden bölüşümü için tezgahlanan ve kapitalizmin doğası gereği sürekli mahkum olduğu krizlerin fitilini yaktığı 2. Emperyalist paylaşım, savaşı çağa adını veren (Kapitalist) toplumsal düzenden bağımsız olarak ele alınıp değerlendirilemez.

Bu, Amerikan emperyalizmi için de geçerli, pastadan pay kapma derdi ile halkını ölüme sürüklemekten zerre kadar rahatsız olmayan Japonya’nın o dönem egemen kalın enselilerinin yayılmacılığı için de.

Ve atom bombası: Rivayet edilir ki bombanın yarattığı yıkım karşısında, emperyalist Amerikan coğrafyasında masum Japon halkı için ve halktan ve yürekten gözyaşı dökenlerin sayısı, uzak doğu Asya’nın toplamından fazla.

Hal böyleyken ismi güzel , kendi güzel, yüreği güzel İlhan’ım, BİR ÖFKEN NEDENİ İLE DE OLSA, buna "iyi ki" denmez...

Bugün bunca zulmüne rağmen ve kendilerine faşist alman diktatörlüğünün Hitler önderliğinde reva gördüğü muamelenin misli mislini Filistinli öz amca çocuklarına reva gören faşist Netanyahu yönetimi üzerinden, "Hitler az bile yapmış, köklerini o gün kurutmalıydı" diyemeyiz, dememeliyiz.

Dersek ne olur: Dünyanın en güzel ve en anlamlı sloganı "Yaşasın halkların kardeşliği" şiarına halel getirmiş oluruz.

Ensemizde boza pişiren, alın terimizi çalan ve sırf onu fark etmeyelim diye bizleri birbirimize boğazlatıp suyu sürekli bulandıran, bizden ve bizden olmayan asalaklar "başardık" diyerek ellerini ovuştururlar.

Bunu kursaklarında bırakmak boynumuzun borcu olmalı, ne dersiniz...Sevgiyle…

Japonların masum olması söz konusu bile değil. Japonya, dünya tarihinin en büyük ve vahşi soykırımlarından birini yapmıştır. Amerika'nın verdiği tepkinin gayet yerinde olduğunu düşünüyorum. Japonya, yalnızca ülkeyi işgal etmekle kalmamış, aynı zamanda çocuk, kadın ve yaşlı demeden tüm toplumu vahşice katletmiştir. Yapmış olduğu eylemlerin neredeyse tamamı, savaş suçu olarak kabul edilmelidir. Bu bağlamda, Japonya ile 'masumiyet' kavramının bir arada anılması doğru değildir. Bu konuda derinlemesine bir anlayış kazanmak isterseniz, Nanjing Katliam Müzesi'ni ziyaret etmenizi ya da bu konuda kapsamlı bir araştırma yapmanızı öneririm.