Otizmli Çocuğu Olan Ailelerle Yaşayan Kedilerin Stres Seviyesi Daha Düşük!
- Basın Bildirisi
- Bilişsel (Kognitif) Biyoloji
- Etoloji
Bu haber 3 yıl öncesine aittir. Haber güncelliğini yitirmiş olabilir; ancak arşivsel değeri ve bilimsel gelişme/ilerleme anlamındaki önemi dolayısıyla yayında tutulmaktadır. Ayrıca konuyla ilgili gelişmeler yaşandıkça bu içerik de güncellenebilir.
Araştırmacılar daha önce, aileye barınaktan sahiplenilmiş bir kedi eklemenin otizmli çocuklar için stres ve kaygıyı azaltmaya yardımcı olabileceğini bulmuştu. Missouri Üniversitesi'nde yapılan yeni bir araştırmada ise, bir aileye katılmanın kedigiller için de harikalar yarattığını gösteriyor. MU Veterinerlik Fakültesi'ndeki İnsan-Hayvan Etkileşimi Araştırma Merkezi'nde (ReCHAI) araştırmacı Gretchen Carlisle şöyle diyor:
Sadece otizmli çocukların ailelerinin bu harika evcil hayvanlardan nasıl yararlanabileceğini değil, aynı zamanda sahiplenilmiş kedilerin yeni, belki de öngörülemeyen bir çevreye kabul edilmesi için ilişkinin stresli veya külfetli olup olmadığını incelemek önemlidir. Çalışmamızda, kedilerin yeni ailelerine iyi alıştıklarını ve zamanla önemli ölçüde daha az stresli hale geldiklerini gördük.
Frontiers in Veterinary Science'da yayınlanan bulgular, insan-hayvan etkileşiminin karşılıklı yararlarını vurguluyor ve evcil hayvanların hem otizmli çocuklar hem de ebeveynleri için stresi ve kaygıyı azaltmaya yardımcı olabileceğini bulan önceki Missouri Üniversitesi araştırmalarını temel alıyor.[1]
Carlisle ve ekibi, en az 1 otizmli çocuğu olan Missouri aileleri tarafından sahiplenilen kedileri 18 hafta boyunca izledi. Önce, sakin ve rahat bir mizaca sahip olanların belirlenmesi için kediler, Kedigil Mizaç Profili isimli bir test kullanılarak tarandı. Aileler, taramadan geçen bir kediyi seçtikten sonra araştırmacılar, kedileri sahiplendirdikten 2-3 gün sonra ve daha sonra 18 hafta boyunca 6 haftada bir kontrol etmek için ev ziyaretleri yaparak, yeni sahiplenilen kedilerin ailelerine nasıl alıştıklarını görmek için kedileri kontrol ettiler. Carlisle şöyle diyor:
Kortizol, kedilerin dışkı örneklerini toplayarak izlediğimiz bir stres ölçümüdür ve zamanla kortizolde önemli bir düşüş fark ettik. Kediler stresli olduklarında yemek yemedikleri için de kilo verme eğilimindedirler, ancak kedilerin sahiplenildikten sonra başlangıçta biraz kilo aldıklarını ve zamanla kilolarını koruduklarını gördük, bu nedenle her iki bulgu da kedilerin iyi bir şekilde alıştığını gösterdi.
Carlisle, otizmli çocukların hassasiyet veya duyusal sorunlar yaşayabileceğini ve ara sıra yüksek sesli, ani patlamaların eşlik ettiği problem davranışları olabileceğini açıkladı. Bu endişeler nedeniyle, sakin, uyumlu bir mizaç için taranan barınak kedileri, hem çocuklar hem de kedi için daha iyi bir uzun vadeli eşleşme olasılığını artırabilir. Carlisle şöyle diyor:
İnsani bir bakış açısıyla kedilerin refahını düşünmek çok önemlidir ve bu araştırma, aynı zamanda hayvan barınağı personelinin, sahiplenilen aile ile iyi bir uyum olmadığı takdirde kedilerin barınaklara geri gönderilmesi durumunda ortaya çıkabilecek finansal ve yönetim engellerinin üstesinden gelmesine yardımcı oluyor.
Açıkçası barınaklar, tüm kedilerini evlere yerleştirmek istiyor; ancak bazı aileler daha spesifik bir uyum gerektirebilir ve mizaç taraması için araştırmaya dayalı, nesnel ölçümler kullanmak, başarılı, uzun vadeli eşleşmelerin olasılığını artırmaya yardımcı olabilir. Umudumuz, diğer bilim isnanlarının keşif çalışmamızın, çalışmalarını geliştirmesidir, böylece barınak kedileri ve otizmli çocukların aileleri fayda sağlayabilir.
İçeriklerimizin bilimsel gerçekleri doğru bir şekilde yansıtması için en üst düzey çabayı gösteriyoruz. Gözünüze doğru gelmeyen bir şey varsa, mümkünse güvenilir kaynaklarınızla birlikte bize ulaşın!
Bu içeriğimizle ilgili bir sorunuz mu var? Buraya tıklayarak sorabilirsiniz.
Soru & Cevap Platformuna Git-
8
-
5
-
2
-
2
-
1
-
1
-
1
-
1
-
0
-
0
-
0
-
0
- ^ G. K. Carlisle, et al. (2021). Exploratory Study Of Fecal Cortisol, Weight, And Behavior As Measures Of Stress And Welfare In Shelter Cats During Assimilation Into Families Of Children With Autism Spectrum Disorder. Frontiers in Veterinary Science. doi: 10.3389/fvets.2021.643803. | Arşiv Bağlantısı
Evrim Ağacı'na her ay sadece 1 kahve ısmarlayarak destek olmak ister misiniz?
Şu iki siteden birini kullanarak şimdi destek olabilirsiniz:
kreosus.com/evrimagaci | patreon.com/evrimagaci
Çıktı Bilgisi: Bu sayfa, Evrim Ağacı yazdırma aracı kullanılarak 21/12/2024 15:26:57 tarihinde oluşturulmuştur. Evrim Ağacı'ndaki içeriklerin tamamı, birden fazla editör tarafından, durmaksızın elden geçirilmekte, güncellenmekte ve geliştirilmektedir. Dolayısıyla bu çıktının alındığı tarihten sonra yapılan güncellemeleri görmek ve bu içeriğin en güncel halini okumak için lütfen şu adrese gidiniz: https://evrimagaci.org/s/10966
İçerik Kullanım İzinleri: Evrim Ağacı'ndaki yazılı içerikler orijinallerine hiçbir şekilde dokunulmadığı müddetçe izin alınmaksızın paylaşılabilir, kopyalanabilir, yapıştırılabilir, çoğaltılabilir, basılabilir, dağıtılabilir, yayılabilir, alıntılanabilir. Ancak bu içeriklerin hiçbiri izin alınmaksızın değiştirilemez ve değiştirilmiş halleri Evrim Ağacı'na aitmiş gibi sunulamaz. Benzer şekilde, içeriklerin hiçbiri, söz konusu içeriğin açıkça belirtilmiş yazarlarından ve Evrim Ağacı'ndan başkasına aitmiş gibi sunulamaz. Bu sayfa izin alınmaksızın düzenlenemez, Evrim Ağacı logosu, yazar/editör bilgileri ve içeriğin diğer kısımları izin alınmaksızın değiştirilemez veya kaldırılamaz.
