Kurtlar Nehirleri Nasıl Değiştirdi?

Geçtiğimiz yarım yüzyılın en ilginç keşiflerinden biri, yaygın olarak görülen beslenim etkileşimi kavramıdır. Beslenim etkileşimi, besin zincirinin tepesinden başlayıp alt basamaklarına doğru devam eden ekolojik bir süreçtir. ABD'deki Yellowstone Ulusal Parkı'na kurtların geri salındığı 1995 yılından beri olanlar bunun klasik bir örneğidir.

Hepimiz biliyoruz ki kurtlar bazı hayvanları öldürür. Fakat birçoğuna hayat verdikleri, az bilinen bir gerçektir. Kurtlar Yellowstone Ulusal Parkı'na dönmeden önce -ki 70 yıldır yoktular-, onları avlayacak bir tür bulunmadığı için, insanların tüm çabalarına rağmen geyiklerin sayısı arttıkça arttı ve otlayarak, bitki örtüsünü neredeyse yok olacak kadar azalttılar. Tümünü yediler!

Fakat sayıları az olmasına rağmen, kurtlar döner dönmez etkileri de hızla gözükmeye başladı. Başlangıçta geyiklerin bir kısmını öldürdüler, evet. Fakat önemli olan şey bu değil! Daha da önemlisi, geyiklerin davranışlarında kökten değişimlere neden oldular. Geyikler, kurtlar tarafından kolaylıkla tuzağa düşürülebilecekleri yerlerden, özellikle de vadi ve boğazlardan uzak durmaya başladılar. Bu yerler, anında yeniden canlanmaya başladı. Bazı alanlarda ağaçların boyu sadece 6 yılda, 4'e katlandı! Çıplak vadi yamaçları, kısa sürede titrek kavak, söğüt ve kavak ormanları haline geldi!

Bunlar olmaya başladığı andan itibaren, kuşlar da gelmeye başladılar. Ötücü kuşların ve göçmen kuşların sayısı katlanarak arttı. Kunduzların sayısı artmaya başladı; çünkü kunduzlar ağaç yemeyi sever! Ve kunduzlar da, kurtlar gibi ekosistem mühendisleridir. Yani diğer türler için nişler yaratırlar. Ve inşa ettikleri bentler, su samurları, misk sıçanları ve ördekler, balıklar, sürüngenler ve amfibiler için yaşam alanları yaratır.

Kurtlar, çakalları da öldürdü. Ve bunun sonucunda tavşanların ve farelerin sayısı arttı. Bu, daha fazla şahin, daha fazla gelincik, daha fazla tilki, daha fazla porsuk anlamına gelmektedir. Kurtların bıraktığı leşleri yemek için kargalar ve kartallar da geldi. Bu leşlerle ayılar da beslendi ve ayıların da popülasyonu kısmen arttı. Çünkü canlanan çalılıklarda daha fazla böğürtlen vardı. Ve ayılar, geyik yavrularının bazılarını öldürerek, kurtların yarattığı etkiyi daha da güçlendirdi.

Ama asıl ilginç olan noktaya yeni geliyoruz: Kurtlar, nehirlerin davranışlarını değiştirdi. Nehirler, daha az menderes yapmaya başladı, daha az erozyon oldu. Kanallar daraldı, daha çok havuz ve kumul oluştu. Bunların her biri, habitatlar için harikadır!

Nehirler, kurtların gelmesi sebebiyle değişti. Ve bunun sebebi, yeniden canlanan ormanların, nehir kıyılarını sağlamlaştırması ve buna bağlı olarak kıyıların çöküşünün azalması ve daha sabit hale gelmesidir. Benzer şekilde, bazı bölgelerde geyiklerin uzaklara sürülmesi ve vadi yamaçlarında bitki örtüsünün yeniden canlanmasıyla erozyonlar daha da azaldı, çünkü bitki örtüsü artık daha sabitti.

Böylece az sayıda olmalarına rağmen kurtlar, sadece Yellowstone Ulusal Parkı'nın ekosisteminin dönüştürmekle kalmadı, bu alanın fiziksel coğrafyasını da değiştirdi.