Memeli annelerinin bebeklerini besleyip onlara bakmak amacıyla uzun mesafeler katetmesi olağan olsa da, annenin yavrusuna bakması kendi beslenmesini aksatabilir. Dahası yırtıcılar, yavruyu mideye indirebileceklerini saptadığında, tehlike kol gezmeye başlar. Annenin maruz kaldığı bu maliyetler, bebek bakımıyla ilgili tertiban, ufak tefek rahatsızlıklara, hatta büyük tehlikelere karşı hayli dayanıklı olacak şekilde evrimleşmiş olmasını açıklıyor. Anne sevgisi, hafif bir meyil değil, muazzam bir kuvvettir. Memeli anneleri nadiren yavrularını önemsemeyerek terk eder. Yavrularını terk ettiklerinde, çoğunlukla bunun sebebi anne beyninin tertibatında bir şeylerin çok fena bozulmuş olmasıdır.
İnsan sinir sistemini yöneten işlevsel ilkeleri anlamaya çalışırken, beynimizin daha ilkel beyin türlerinden evrimleştiğini unutmamalıyiz. Yani beynimiz sadece bizim için sıfırdan inşa edilmemiştir, aksine tarihsel kökenlerinden kaynaklanan yetenekleri ve sınırları vardır. Sinir sistemlerinin evrimleşme ihtiyacı rasyonelliğin içsel güzelliğinden veya bilinçle bağlantılı yerleşik bir iyilikten değil; esas olarak hayvanların diğer organizmalardan kaynaklanan olayları da içermek üzere çevrelerinde olup bitenleri başarılı bir şekilde öngörme ihtiyacından kaynaklanmıştır.