İnsan, diğerleriyle ilişkilerinde kendini bulur; fakat diğerlerinden kopmuş, yalnız kaldığında, nihayetinde kendi varoluşunun çelişkili boşluğuna düşer.
İnsan, diğerleriyle ilişkilerinde kendini bulur; fakat diğerlerinden kopmuş, yalnız kaldığında, nihayetinde kendi varoluşunun çelişkili boşluğuna düşer.
İnsan özgürlüğe mahkûmdur; çünkü dünyaya atılmış ve ardından kendi kararlarını vermek zorunda bırakılmıştır.
Her şeyi ciddiye alıyordum; sanki ölümsüzmüşüm gibi.
Güzeldin, akıllıydın, neşeliydin... Kendini bile bile ve bir hiç uğruna harap ediyorsun.
Demek cehennem bu. Hiç aklıma getirmezdim böyle olacağını. Acı, ateş, kızgın ızgara hepsi sizsiniz demek... Ne gülünç şey! Kızgın ızgaranın ne gereği var: Cehennem başkalarıdır.
Her düşünce, kendi varoluşsal temellerine sahiptir.