Arkeologların hocker diye isimlendirdikleri cenin pozisyonu ölü bedene en fazla reva görülen uygulamadır. Ölen bedeni kazılan toprağa, kolları ve bacakları içeri çekilmiş cenin gibi yerleştirmek sanının anlatının en can alıcı noktasıdır. Anne karnında cenin formunda gelinen dünyayı, aynı formda terk etmenin kendisi bizatihi anlamlı görünür. Bu ayrıca bir rahim gibi toprağa kazılan çukura yerleştirilen bedenin yeni bir doğuma doğru uğurlanması olarak okunabilir. Ölüm ve doğum arasındaki diyalektiğe bir vurgu vardır adeta. Gelinen ve gidilen yer, aynı bedensel formla yapılan yolculuklar.
Homo sapiens sapiens'in trajedisi, bitmek tükenmek bilmeyen nafile anlam arayışıdır. Evrim ağacının bütünlüğünden kendini ayırıp Özne olmaya yeltenmesiyle bedeninde kaybettiği bilgeliği dilinde inşa etmek Homo sapiens türünün yazgısı haline gelmiştir.