Yakında bir gün, belki kırk yıl sonra, beni tanıyan hiç kimse hayatta kalmayacak. İşte o zaman, beni hatırlayan kimse kalmadığında, gerçekten ölmüş olacağım. Çok yaşlı birinin, bir kişiyi ya da bir insan grubunu tanıyan hayattaki son kişi olması hakkında çok kafa yordum. O kişi öldüğünde, o insan grubu da onunla birlikte ölür, yaşayan hafızadan kaybolur. Benim için o kişinin kim olacağını merak ediyorum. Kimin ölümü beni gerçekten ölü kılacak?
Bir aydının bitmek bilmeyen uğraşı bütün bu bilgileri iris tabakasındaki üç milimetrelik bir açıklıktan beyne aktarmak.
Schopenhauer, kimsenin bir başkasına yardım etmeyi amaçlamadığına inanır; aslında insanlar yalnızca kendi güçlerinin hüküm sürmesini ve artmasını arzu ederler.
