Oh , sevgili kızım , neden burada olduğumu bilseydiniz asıl siz bana gülerdiniz. Ne kadar garip olursa olsun, başkalarının inançlarını küçük görmemeyi öğreneli çok oluyor. Daima açık fikirli biri olmaya çalıştım; sıradan şeyleri bir kenara bırakın, bir insanın , acaba ben delirdim mi diye düşünmesine neden olacak kadar alışılmamış olaylar bile bu açık fikirlerimi kapatamaz.
Birden çok garip bir şekilde , adeta ürpererek bu gecenin Walpurgis Gecesi olduğunu hatırlayıverdim.
Milyonlarca kişinin inancına göre bu , bütün mezarların açılıp ölülerin dışarı çıktığı ve yürüdüğü geceydi. Topraktaki , havadaki ve sudaki bütün köyü ruhların eğlence düzenlediği geceydi bu gece.
Bu şato tam bir hapishaneydi, bense içinde hapsolmuş bir mahkum !
Hem , hayat dediğin , şu anda yaşamakta olduğumuzdan farklı bir şeyi beklemek değil midir ; hayatta bir tek ölümden emin olabiliriz.
Zaman zaman çığlıkları dayanılmaz oluyor , ama o çığlıkları izleyen sessizlik dönemleri çok daha ürkütücü , yaptığı her hareket , birilerini öldürmeyi planladığının işareti.
Yeniden doğmuş gibiyim. Beni böylesine perişan eden , yaşadıklarımın gerçek olup olmadığımdan duyduğum şüpheydi.
Hatalar sayesinde öğreniriz, başarılar sayesinde değil.
