Sarhoş Bir Şair
Elinde titrek bir divit kalem,
Önünde yorgun bir kâğıt,
Mürekkep damlalarıyla boyuyor geçmişi,
Yazıyor, yazdıkça kanıyor.
Hatıralar, içinin dikenli yollarında,
Bir fırtına misali kayboluyor.
Kaybetti yolu, belki de kendini,
Gözleri ufukta, bekliyor hiç gelmeyecek olanı.
İntiharın kıyısında,
Bir basamak daha iniyor karanlığa.
Ruhu geceye sarılmış,
Bedeni çürük yapraklar gibi savruluyor.
Tabiplerde arıyor yarasına merhem,
Ama nafile... derman yok.
Beynindeki çığlıklar susmuyor,
Ruhu bir kafes, içinde huzursuz kuşlar durmuyor.