Popülaritenin Zehri
Gözler, en çok parlayanı seçer,
Ama ışık her zaman aydınlatmaz.
Kitleler alkış tutar bir hayale,
Gerçek, arka sırada susarak ağlar.
Popüler olan, haklı mı?
Yoksa sadece yüksek mi bağıran?
Sözler değil, ses seviyesi kazanır,
Ve kitle, sesi sevdiği için yalanı büyütür.
İzleyenler, izlendikçe çoğalır,
Seyirci, gösterinin bir parçası olur.
Görünmek, var olmaktan önde gelir,
Ve hakikat, görünmez olduğu için kaybolur.
Bir fikir ne kadar çok paylaşılırsa,
O kadar az sorgulanır.
Zihinler, ekranlara zincirlenmişken
Düşünceler özgür doğmaz, doğurtulmaz.
Zehir damla damla verilmez burada—
Halk onu kendi elleriyle içer.
Yozlaşma yukarıdan değil yalnız,
Aşağıdan bir tapınma gibidir.
Ve bir gün, gerçeği haykıran biri çıkar,
Ama sesi yankı bulmaz kalabalıkta.
Çünkü o, dikkat çekmiyordur,
Çünkü o, popüler değildir.
---
İşte o zaman anlarız:
Zulüm sadece zalimle kurulmaz,
Onu seyredenlerin sessizliğiyle büyür.
Ve her susan, biraz daha destek verir
Tahtına oturtulan o sahte tanrılara.
Evrim Ağacı
