Evlerden Uzaktım
Evlerden ırak idim,
Gönlüm dahi benden firâr.
Bir yâr sevdim ki,
Her kelâmı cihâna bedel,
Her hâli bir sır, herkesten ırak.
Beni bırakıp gitmiş idi,
O lâ’l ü şebnem gözler.
Zamanın kuytusunda saklı,
Hülyâlardan hicret eylemiş,
Hayâlimi bir hicranla sarmıştı.
Ne düşlerde buldum onu,
Ne de yıldızlar haber verdi hâlini.
Zemherî bir tenhâlıkta kaldım,
Fikr ü hayâlle dem tuttum,
Ah, yalnızlık da bir yâr imiş meğer!