Bir tarafta, doğayı ve evrenin düzenini Tanrı’nın tezahürü olarak gören Spinoza; diğer tarafta, insanın kendi iradesiyle değer yaratmasını savunan Nietzsche. Bu çarpıcı tartışmada, “Tanrı” ve “doğa” kavramları, özgürlük ve zorunluluk, düzen ve kaos ekseninde yeniden şekilleniyor. Nietzsche’nin kaotik özgürlük anlayışı, Spinoza’nın evrensel düzen ve akıl odaklı felsefesine meydan okuyor.