Dini Ritüellere Katılanlar, Yaşlarından Bağımsız Olarak Komşularına Daha Çok Güveniyor ve Daha Çok Hayır Amaçlı Bağış Yapıyor!

Yeni bir araştırmaya göre, kiliseye giden (dini ritüellere katılan) "boomerler" ve "milenyaller"in ("Y kuşağı"nın) komşularına güvenme ve hayır kurumlarına bağışta bulunma olasılıkları, gitmeyen akranlarına göre daha yüksek. Araştırmacılar, dini inançların ve dindar ritüellere katılımın, Y kuşağı ile büyükleri arasında görülen sivil uçurumu kapatmaya yardımcı olduğunu buldu.

Uzmanlar, dinin her yaştan insana verdiği sosyal "sermaye"yi ölçtüler. 20'li ve 30'lu yaşlardaki kişilerin dini gruplara ve toplum derneklerine katılma olasılıklarının ve dindar olma olasılıklarının daha düşük olduğunu, ancak kiliseye dahil olmanın, onlara aynı zamanda yaşlı insanlardan daha fazla bir "dini sermaye" sağladığını buldular. Din sosyolojisinde "dini sermaye", bir kişinin dini inancına yaptığı yatırımların tamamı olarak tanımlanmaktadır. Bu yatırımlar, zaman veya maddi bağışlar gibi fiziksel yatırımlar olabileceği gibi, kişilerin dini ideoloji, doktrin ve pratiklere yaptığı bireysel katılım da olabilir.

Çalışma, "boomer" olarak tabir edilen ve 1946-1964 arasında doğan daha yaşlı kuşağın, Y kuşağına (1980 ve 90'larda doğanlara) kıyasla genellikle daha fazla sosyal sermayeye sahip olduğunu ve dindar olma olasılıklarının da daha yüksek olduğunu gösteriyor. Öte yandan, Y kuşağının dindar üyelerinin dini ritüellere katıldıkları zamanlarda boomerlarla karşılaşma ve onlarla etkileşme olasılığı daha yüksek olabilir ve bu, onların daha düşük olan dini sermayelerinin değerini "artırabilir". Buna karşılık, dindar boomerların dini ritüeller sırasında kendileriyle daha benzer sosyal yaşamları olan ve kendileriyle aynı yaştaki diğer boomerlarla karşılaşması muhtemeldir; bu nedenle kilise temelli etkileşimlerinin onlara olan sosyal faydası daha azdır; çünkü sosyal fayda, genelde farklı nitelikten kişiler etkileştiğinde artar.

Araştırma, Brunel Üniversitesi'nden Stuart Fox, Exeter Üniversitesi'nden Ekaterina Kolpinskaya, Cardiff Üniversitesi'ne bağlı Galler Sosyal ve Ekonomik Araştırma ve Veri Enstitüsü'nden (WISERD) Jennifer Hampton ve Esther Muddiman ve Swansea Üniversitesi'nden Ceryn Evans tarafından yapıldı ve The Sociological Review dergisinde yayınlandı.^[1]

Araştırmacılar, Birleşik Krallık'ın Hanehalkı Boylamsal Çalışması'ndan (UKHLS) elde edilen verileri kullandılar. Örneklem, 1946-1958 yılları arasında doğanlar ve 1982'den sonra doğanlar hakkında bilgiler içeriyordu. Araştırmacılar, bu kişilerin dini ritüellere katılım sıklıklarını, daha önceden bildirdikleri dini katılım bilgilerini kullanarak ölçtüler.

Araştırmacılar, dini ritüellere katılmanın, kiliseye gitme sıklıklarından bağımsız olarak boomer ve Y kuşağına daha fazla sosyal güven verdiğini buldu: Dini ritüellere yılda en az 1 kez katılanların komşularına güvenme olasılıkları yaklaşık %4-5 puan daha yüksekti.

Dini inançlarının günlük yaşamlarında "biraz" fark yarattığını söyleyen Y kuşağının, hayır kurumlarına bağış yapma olasılığı, hiçbir fark yaratmadığını söyleyenlere göre %4 daha fazlayken, "çok" fark yarattığını söyleyenlerinki %7 daha fazlaydı.

Haftada en az 1 kez dini törenlere katılan boomerların hayır kurumlarına bağış yapma olasılığı en yüksekti ve kendileriyle benzer yaşta olup da kiliseye gitmeyenlere göre yaklaşık %8 daha olasıydı. Haftalık katılanlar ile hiç katılmayanlar arasındaki fark, Y kuşağı için de geçerliydi; hatta aradaki fark, milenyaller için %12 düzeyindeydi! Dr. Fox şöyle diyor:

Her ne kadar milenyaller arasında dini sermaye düşük seviyeli olduğu için, bu sermayenin genel olarak sosyal sermayeye katkısı düşük seviyede kalıyor olsa da, aynı zamanda bu kişiler için dini aktivite, daha yaşlı bireylere göre daha etkili bir sosyal sermaye kaynağıdır. Dini katılımları ne olursa olsun, Y kuşağının, dini gruplara veya derneklere katılma olasılığının boomerlere göre daha düşük olduğunu ve bu nedenle daha az sosyal sermayeye sahip olduklarını gördük.

Araştırmacılar, dinin veya mezheplerin, toplum derneklerine katılma üzerindeki etkisinin sınırlı olduğunu buldu: Buldukları tek anlamlı fark, diğer dinlere veya mezheplere mensup akranlarına göre Baptistlerin topluluklarındaki derneklere %8, Metodistlerinse %4 daha yüksek olasılıkla katılması oldu. Toplum dernekleri, aynı mahallede, köyde, apartmanda, kooperatifte ve benzeri yaşam alanında bulunan kişilerin oluşturduğu örgütlenmelerdir. Çoğu zaman bu dernekler sosyal kulüp görevi görürler; ancak aynı zamanda ticari amaçlar güdebilir, çeşitli hizmetler sağlayabilir, gençlere yönelik olabilir, peyzaj görevlerini üstlenebilir ve hatta yarı-devlet benzeri bir örgütlenme yapısına sahp olabilirler.

Y kuşağı içinde, dini inançların günlük yaşamlarında büyük bir fark yarattığını söyleyenlerin topluluk derneklerine katılma olasılıkları önemli ölçüde daha yüksekti (yaklaşık 13 puan). Araştırma, yılda en az bir kez (veya ayda bir veya haftada bir kez) dini hizmetlere katılan Y kuşağı bireylerinin, bir topluluk derneğine katılma olasılığının, katılmayanlara göre yaklaşık 10 puan daha fazla olduğunu gösteriyor. Boomerlar için aynı fark, sadece 3 puan. Dr. Kolpinskaya şunları söylüyor:

Yoğunluğu ne düzeyde olursa olsun, dini ritüellere katılmanın her iki kuşak için de dernek üyeliğini artırdığını gördük: En önemli fark, dini faaliyetlere katılan boomerlar veya milenyaller ile katılmayan boomerlar veya milenyaller arasındaki fark.