Çekirgelerin Bacaklarındaki Dişliler ve Stridülasyon Yöntemiyle Ses Çıkarma Mekanizmaları

İnsanlar evrimleşip makinalarını çalıştırmak için yaptıkları ilk dişlilerini üretmeden çok önce, bir çeşit çekirge olan Issus cinsi kendi aletlerini çoktan evrimleştirmişti. Birbirine kilitlenen dişli mekanizması, çekirgelerin zıplaması sırasında arka bacaklarının hareketini ayarlayarak, kontrolünü yitirmiş bir uçak gibi havada taklalar atmasını önler.

"Nimf" adı verilen yavru çekirgelerin arka bacaklarının iç yüzeyinde bir sıra, 10-12 diş bulunur ve bunlar birleşerek, çekirgenin bacaklarının koordine olarak çalışmasını sağlar. Bu dişli mekanizması sayesinde iki bacak arasında en fazla 30 mikrosaniye fark olur. Eğer bu yapı evrimleşmeseydi, iki bacak arasındaki elektrik atımı arasındaki fark çok daha uzun, 1 milisaniye civarında olurdu. Ancak ilginç bir şekilde, yetişkin çekirgelerde bu mekanizmalar bulunmaz; çünkü daha büyük bedenleriyle yetişkinlerin zıplayabilmesi için bacaklar arasında daha fazla sürtünme bulunması gerekir. 

Dolayısıyla evrimsel süreç, sadece yavru dönemdeki veya yetişkinlikteki özellikleri değil, bir türün bütün ömrü içerisinde geçireceği değişimleri de ayarlayacak şekilde işler. Dolayısıyla bir türün hayatta kalma başarısını, sadece ömrünün belli bir kısmındaki nitelikleri değil, tüm ömrü içerisindeki özellikleri belirler. Tıpkı insan türünün farklı yaş aralıklarında farklı hormonların ve kimyasalların etkisi altında farklı özellikler geliştirmesi gibi, evrimsel süreç içerisinde tüm türlerde ömrün içerisine yayılmış bu şekilde farklılıklar görmek mümkündür.

Yukarıda ise, Evrim Ağacı olarak yaygın bulunan çayır çekirgesi, Chorthippus parallelus türünün stridülasyon (stridulation) yöntemi ile ses çıkarma anını kaydettik. Yani belirli vücut bölgelerini birbirine sürterek iletişim kurma (genelde çiftleşme çağrısı) şekli. Dikkat ederseniz çağrılar sırayla geliyor. Bazı böcek türleri kanatlarını birbirine sürterek, bazıları ise femur yerine tibia (bacak) kısmını sürterek, ağustos böceği (Cicada) gibi bazı cinsler de karın içindeki özelleşmiş organları kullanarak ses çıkarır. Üstelik kullanılan yöntem sadece böceklere özgü değildir. Bazı yılan, örümcek ve balık türleri de yapabiliyor. Bilindiği kadarıyla Madagaskar'da izole olmuş çizgili tenrekler de bu yöntemi kullanabilen tek memeli türü.

Bu çekirge türü stridülasyon sırasında plectrum adı verilen tırtıklı yüzeyli uyluğu (femur), stridulitrum adı verilen tegminaya (kitinleşmiş ön kanada) hızlıca sürterek gramofondaki benzer mantıkla ses üretiyor. Canlının anatomik yapısı nedeni ile belirli frekansta çıkan bu sesler, her tür için özgün. Bu yüzden taksonomik sınıflandırmalar açısından oldukça önemlidir.