Turner Sendromu, insanlarda biyolojik olarak dişi cinsiyetini belirleyen XX kromozom çiftinden 1 adet X kromozomunun silinmesiyle oluşan, dolayısıyla 45+X0 karyotipiyle karakterize edilen ve kadınlarda gelişimi etkileyen kromozomal bir durumdur. Sendromunun en yaygın özelliği boy kısalığıdır ve yaklaşık 5 yaşında kendini gösterir. Ayrıca, yumurtalık fonksiyonunun erken kaybı (yumurtalık hipofonksiyonu veya erken yumurtalık yetmezliği) de çok yaygındır. Yumurtalıklar ilk başta normal olarak gelişir, ancak yumurta hücreleri genellikle erken ölür ve çoğu yumurtalık dokusu doğumdan önce dejenere olur. Etkilenen birçok kız çocuğu, hormon tedavisi görmedikçe ergenliğe giremez ve dolayısıyla neredeyse hiçbiri gebe kalamaz. Sendromdan etkilenen kadınların küçük bir yüzdesi, genç yetişkinlik boyunca normal yumurtalık fonksiyonunu koruyabilir.

Turner Sendromu'na sahip kadınların yaklaşık %30'unun boyun bölgesinde ekstra deri kıvrımları (perdeli boyun), ensede düşük saç çizgisi, el ve ayaklarda şişme (lenfödem), iskelet anormallikleri veya böbrek sorunları vardır. Etkilenen bireylerin üçte biri ila yarısı, aort koarktasyonu (kalpten çıkan büyük arterin daralması) veya aortu kalbe bağlayan kapakçık anormallikleri gibi bir kalp kusuru ile doğar. Bu kalp kusurlarıyla ilişkili komplikasyonlar yaşamı tehdit edici olabilir.

İnsanların beslenmesindeki başlıca evrimsel değişikliklerden ilki, en az 2,6 milyon yıl önce büyük hayvanların et ve kemik iliklerini menülerine dahil etmeleriydi.

İlk insansıların beslenme biçimi muhtemelen günümüz şempanzelerininkine benziyordu: çok miktarda meyve, yaprak, çiçek, ağaç kabuğu, böcek ve et içeren hem otçul hem de etçil bir beslenme düzenine sahiplerdi (örneğin Andrews & Martin 1991; Milton 1999; Watts 2008). Diş morfolojisi ve dişlerin mikro düzeyde aşınması ile ilgili çalışmaların gösterdiğine göre bazı insansıların yedikleri şeyler arasında tohumlar ve sert kabuklu yemişler gibi sert gıda maddeleri ile kökler ve yumru kökler gibi yer altı depolama organları bulunabilirdi (Jolly 1970; Peters & O'Brien 1981; Teaford & Ungar 2000; Luca ve ark. 2010). İnsansıların yedikleri şeyler en az 2,6 milyon yıl öncesinden itibaren belirgin şekilde genişlemeye başladı; bazıları yiyecekleri arasına küçüklerinden büyüklerine kadar her çeşit hayvanın et ve iliğini dahil etmeye başladılar. Bu çarpıcı değişimin kanıtlarını 5N1K sorularını sorarak inceleyelim: Ne zaman, Nerede, Kim, Ne, Niçin ve Nasıl?

Geniş bir kitlenin önünde konuşmak için sahne almak üzere olduğunuzu hayal edin. Sıranın size gelmesini beklerken kalbinizin atış hızı artmaya başlar, nefesiniz hızlanır, kan basıncınız yükselir ve avuç içleriniz terler değil mi? Bu fizyolojik tepkiler, vücudunuzu yakın tehlikelere karşı savaşmaya hazırlamak veya hızla kaçmak için evrimsel olarak korunan mekanizmalardır. Tüm bunlara ek bir diğer tepki, vücut ısısında yaşanan artıştır. Duygusal stres, kemirgenlerden insanlara kadar birçok memeli türünde bu psikojenik ateşe neden olabilir.

K. Kataoka ve arkadaşları, psikoloji kaynaklı hipertermide anahtar bir sinir devresini tarif ediyor. Mevcut çalışma, aynı grup tarafından yapılmış uzun bir araştırma geçmişine dayanıyor. Kataoka ve ekibi 2004 yılında ısı üretimini tetikleyen nöronsal bir devre arayışına başladılar ve kahverengi yağ dokusunu giriş noktası olarak kullandılar.

2010 senesinde Türkiye'deki evrimsel biyolojiye dair bilgi düzeyini arttırmak amacıyla Evrim Ağacı'nın kurulmasından bu yana, yazar kadrosuna birbirinden donanımlı araştırmacıların alınmasıyla birlikte adeta bir "Bilim Ağacı" haline dönüştüğümüzü söylemek yerinde olurdu. Bu süreçte bilim camiasının karşısında duran ve popülerliği yüksek olan sahtebilimsel iddiaları da ele almamak bir hata olurdu. Karşımıza her gün çıkan onlarca bilgiyle bombardımana uğruyoruz ve nelerin gerçek olup olmadığını sorgulamakta zorlanıyoruz. İşte bu sebeple devreye bir filtre sistemi görevi gören Bilimsel Şüphecilik (İng: Scientific Skepticism) adını verdiğimiz bir yöntem giriyor.

Sadece site üzerindeki paylaşımlarla da yetinmedik, 2017 senesinde kolları sıvayıp sizler için bir kitap çalışmasına başladık ve 2019'da baskısını tamamlamakla önemli bir katkıda bulunacağımızı umut ediyoruz. Buradaki makale bu kitabın bir özeti sayılabilir, ancak bu kadarıyla da asla yetinmeyin. Araştırın, sorgulayın ve daha fazlasını merak edin...

Kanser, en yalın anlamıyla, kontrolsüz hücre bölünmesi demektir. Hücreler, sürekli olarak belirli bir döngü içerisindediler. Hayatlarının çoğu "interfaz" denen ve "hücre içi sıradan olayların yapımı ve bir sonraki bölünme için iç hazırlıklar" olarak tanımlayabileceğimiz evrede geçirirler. Daha sonradan, DNA'dan "emrin gelmesiyle" (daha doğrusu belirli bir yüzey alanının hacme oranı değerine veya belli başlı bazı diğer kriterlere eriştikten sonra meydana gelen biyokimyasal geri bildirim sayesinde DNA'nın tetiklenmesiyle) hücre bölünmesi için özel çalışmalar başlatılır. Sırasıyla profaz, metafaz, anafaz ve telofaz evrelerinden geçerek hücre bölünmesi gerçekleşir.

Ancak işler, bizlerin lisede öğrendiği kadar basit değildir. Hücrenin normal yaşamı ve bölünme öncesi, sırası ve sonrasında pek çok zincirleme tepkimeler (İng: "cascade") meydana gelir. Bunlar, çeşitli enzim ve proteinlerce denetlenirler. Her bir faz arası geçiş, farklı metotlarla kontrol edilir. En nihayetinde ise önce DNA bölünür, telofazın son kısmında ise hücre bölünmesi gerçekleşir ve sonuç olarak tek bir hücreden, iki hücre (mayoz durumunda peşisıra iki bölünme sonucu önce iki, sonra dört hücre) meydana gelir.

Amai Proteins adlı İsrail merkezli bir biyoteknoloji şirketi, ilave şekerden ortalama 3.000 kat daha tatlı, mikrobiyal olarak üretilen bir proteini piyasaya sürmeye hazırlanıyor. Eğer bu gerçekleşirse, Dünya çapında şekere bağlı metabolik hastalıklar ve obezite salgını son bulabilir! Bu proteinin, herhangi bir sağlık riski taşımadan ilave şekerin yerini %70 oranında alması hedefleniyor.

Batı Afrika kökenli tropik bir meyve olan "Serendipity Berry" (Dioscoreophyllum cumminsii) içerisinde keşfedilen monellin proteinini dil reseptörlerimiz, şekerler gibi "tatlı" algılasa da bir sorun var.^[1] Amai'nin kurucusu ve CEO'su olan Ilan Samish bu konuda şöyle söylüyor:

Sinekkuşlarının uçma becerilerini, insanların ürettiği en gelişmiş mikro-helikopterlerle karşılaştıran bir çalışmanın sonucu bunu gösteriyor. Araştırmacılar, ağırlıklarını kaldırmak için gereken güç bakımından, uçma konusundaki en iyi sinekkuşu türünün, helikopterden yaklaşık %20 daha verimli olduğunu buldular. Bununla birlikte ortalama sinekkuşları, “uçuş mühendisliğinin ne kadar ilerlediğini” gösterecek şekilde, helikopterle başa baş kaldı. Bulgular, Royal Society Interface dergisinde yayınlandı.

Kaliforniya’daki Stanford Üniversitesi’nden baş araştırmacı Prof. David Lentink, güç kaybetmeden havada asılı kalabilme yeteneğine sahip tek kuş olan sinekkuşunun uçuş performansını ölçmenin çok zor olduğunu belirtti. Prof. Lentink şunları söyledi: