Permakültür Üzerine

^{[1], [2], [3]}PERMAKÜLTÜR ÜZERİNE

Kendisini “varolan” tüm canlılardan üstün gören insan ırkının, yanlış bilinen geleneksel yöntemler sebebiyle de tabiatla savaşını kazanması halinde, kaybedeceği bilinci ile. Permakültür, tabiat ve getirdikleri ile kendini denk sayan, uyum içinde hak eden nesillerin; sürdürülebilir yaşam kalitesini düzenleyen, tasarlayan, artanı vakfeden, doğadan ilham alan bilim dalıdır.

Bence, bir hayatı yaşayıp dururken, başka bir şekilde daha sürdürülebilir bir şekilde yaşayabileceğini bilmek oldukça sıra dışı bir deneyimdir. Permakültür, bu alternatif yolun; çok daha anlamlı olduğunu anlamanızı sağlar. Bu anlam, bu alternatif yola kendinizi adamanızı gerektirir ve çizginin ötesine geçersiniz. Çizginin gerisindeyken ve bu bilinçteyken bir şekilde yaşıyorsunuzdur ama tamamen farklı bir şekilde yaşamak istiyorsunuzdur. Hatta, “sadece korkmaktan ve kendimi daha anlamlı bir hayata adayamamaktan bıktım” demekten kendinizi alıkoyamazsınız. Sadece sinirli ve sıkıcı olursunuz. Bu hoş olmayan deneyim, sanki her gün ölmek gibi korkutucu bir şeydir ve her gün böylesi psikolojik ölümler yaşamak sürdürülebilir değildir.

Bu şartlarda;

Çizgiyi aşıp daha anlamlı, en azından değişimi yaratma girişiminde bir yolda ilerlemeyi tercih ederim. İlk adım çok ürkütücü olabilir ama o ilk adımı bir kez attıktan sonra, sonraki adımların; aslında çok daha kolay olduğunu, giderek daha kolaylaştırdığını ve daha hızlandığını anlarsın. Adımlar, daha uzun adımlara, bir tempolu koşuya ve sonucunda aksiyona dönüşür. Aksiyon ise bizim; değişimimize engel olan, bir nevi düşman olarak gördüğümüz şeylere doğru hareket etmemizi, sorumluluk almamızı sağlar. Sorumluluk¹ ise korkuyu² yok eder. İlerler ve “işe yaramaya”³ başlarsın, korku kendini tamamen geri çeker ve bir daha asla korkmazsın.

Elbette hepimiz bir gün ölümle yüzleşeceğiz ama her gün ölmek zorunda değiliz. Hatta zamanı genişletmek mümkündür. Harekete geçtiğinde ilerlemeye, hayatın anlam kazanmaya başlar ve çok daha değerli bir şey gerçekleşir: Zaman, an içinde genişlemeye başlar. Bu çok değerlidir. Sorumlulukla harekete geçtiğin an, yani hayatın anlam kazanmasıyla, anın içindeki zaman giderek daha çok genişler. Hayatın bir anlamı yoksa ve bu hayattan keyif almıyorsan anın içinde can sıkıntısından da zaman çok çok yavaş geçer. Geriye dönüp baktığında ise tam tersine zaman çok hızlı geçmiştir. Bu da sürdürülebilir değildir. Diğer yandan, çizgiyi aşıp ileriye doğru adım atıp, verimli şekilde çalışmaya, anlamlı bir yönde ilerlemeye başladığında; hayatının içindeki zamanı genişletmiş olursun. Ve bu paha biçilemez “büyüklüğü” satın alamazsın. Yaşamında bunu yaratan şey ise sorumluluk alarak, hareketegeçerek, anlamlı ve sürdürülebilir şeylerle uğraşmaya başlamış olmandır.

Ya, bardağın dolu veya boş tarafı değilse yaşam dinamiği, “mesele” bardak olmak istemekse, hatta sürahi olmak arzusuysa?

Parçası olduğun varoluşu net bir şekilde görebilme, evrenin bir merkezi⁴ olduğu duygusu ve etrafındaki enerji akışlarını kavrama sayesinde, dünyayı çok daha anlamlı bir şekilde görmeye başlarsan bu; korkuları kontrol altına almanın yanı sıra, kendini çok ama çok güvende hissettirir. Bunu etik değerler ile etrafınla paylaştığında ve onlarda seninle paylaştığında çok daha dengede, güvende hissedersin.

Permakültür, ilerlememizi, varoluşu ve varolmuş olana takdir duygumuzu keşfetmemizi sağlar. Bu takdiri, hangi inanç sistemi, öğreti veya yolla yaşamaya seçerseniz seçin sonunda etrafınızda olup bitenleri açık bir şekilde görme gücüne erişirsiniz. Bu güç ise, size bulunduğunuz yerden gitmek istediğiniz yere götürecek çok keyifli bir yolculuk sunar. Bu yolculukta kendini onurlu, ahlaklı, alçakgönüllü ve haysiyetli hissedersin. Artık, Spinoza’nın Conatus⁵ kavramıyla da birebir örtüşen kendi “meselene” vakıfsındır.

1-Sorumluluk: Yaşam ve evrenle birlikteliğin doğasının gerekliliği. İşle kurulan varoluşsal ilişki. Sorumlu olmak ise aksiyonun bir sonucu. Başarıldığında; Conatus’un -dip not 5- artması, anlamlı ve sürdürülebilir şekilde etkin olarak eylemenin getirdiği güçlü duruş.

2-Korku: “İşe” yaramamanın ve bunun bilincinde olup ama bunu değiştirememenin sürüklediği sorumsuz, nihilistik -hiççilik ya da yokçuluk- durumun yarattığı belirsiz, öngörülemeyen boşluk hissi.

3-İşe Yaramak: Sorumluluğun bilincine varıp ona uygun davranmak. Anlamlı ve sürdürülebilir şekilde; etkin olarak eyleyebilmek, doğru aksiyon alabilmek.

4-Merkez : Bir enerji topluluğunun (evren de dahil) dengede olması için denge alınan bir noktanın -merkezin- olması gerekir.

5-Conatus: Spinoza'ya göre insanın doğasının fiili özünü oluşturan kavram conatustur. Conatus bütün evrenin ama etkinlik olarak insanın varolma gücünün bir kıvılcımını üretendir. İnsanın belirsiz zamanda değil de şu-anda yaşamasının temelini hazırlayan şeydir.