Güneşimizin geleceği bu mu? Büyük olasılıkla. Güneşimizin geleceğine dair ilk ipucu tesadüfen 1764'te keşfedildi. O sırada Charles Messier, kuyruklu yıldızlarla karıştırılmaması gereken dağınık nesnelerin bir listesini oluşturuyordu. Messier'in listesindeki 27. nesne, artık "M27" veya "Halter Bulutsusu" olarak biliniyor, gezegenimsi bir bulutsu ve Güneş'in çekirdeğindeki nükleer füzyon durduğunda oluşacak türden bir bulutsu. M27, gökyüzündeki en parlak gezegenimsi bulutsulardan biridir ve dürbünle Tilki takımyıldızına (Vulpecula) doğru bakıldığında görülebilir. Burada hidrojen ve oksijenin yaydığı renklerle gösterilen M27'den ışığın bize ulaşması yaklaşık 1000 yıl sürüyor. M27'nin fiziğini ve önemini anlamak, 18. yüzyıl biliminin çok ötesindeydi. Bugün bile, M27 gibi çift kutuplu gezegenimsi bulutsular hakkında, düşük kütleli bir yıldızın gazlı dış zarfını dışarı atarak geriye X-ışınları saçan sıcak, beyaz cüce bırakan fiziksel mekanizma da dahil olmak üzere pek çok şey gizemini koruyor.