İnsanın duygularını yönetmedeki ya da denetlemedeki acizliğine esaret adını veriyorum. Çünkü duygularına boyun eğen bir insan kendi denetimi altında değil, daha çok kaderin denetimi altındadır; hatta kaderin gücüne o kadar teslim olmuştur ki, iyinin ne olduğunu gördüğü halde yine her fırsatta kötünün peşinden gitmeye zorlanır.