Tanrı bilimin konusu olmamasına rağmen neden tanrıya bilimsel kanıt istenir?

Aslında basit. İnsanlar, ihtiyaçları varsa, kanıtı olmayan herhangi bir inanca inanabilir. Ancak kanıtı olmayan Tanrı gibi inançlara ihtiyaçları olmayan kişiler Tanrı'ya inanmamayı seçebilir. İnanmak için ikna edici bir sebep bulunmadığı sürece, bu inanmama tutumu değişmeyecektir. "Gerçek anlamda olağanüstü" bir iddiaya yönelik "olağanüstü miktarda ikna edici kanıt" sunulursa kişi de inanmama tutumunu değiştirebilir.

Tabii ki bilimsel bir kanıt olmasa da kişinin ileride inanma ihtiyacı hissetmesi üzerine kişi inancı kabul etme tutumuna doğru kayabilir.

İnanma ihtiyacı hisseden kişinin en baştan zaten inancı kabul edip "yaratıldığını düşündüğü şeyler"den Tanrı'sına kanıt bulması, kanıta dayalı bir tutum değişikliği olmadığından soru ile alakasızdır. Bu durum, maddesel olmayan bir ejdere inanıp gördüğü her alevi ejderin alevi olduğuna yönelik bir kanıt saymak ile aynı hatayı içerir. Kanıta dayalı değil, inanma ihtiyacına dayalı olarak gördüğü her alevi en baştan ejderin yaptığını kabul eden biri bunu kanıt olarak sunarsa döngüsel mantık hatası, cımbızlama safsatası ve ardılla doğrulama safsatasına düşmüş olur.

İnanma ihtiyacı hissettiği için inananlar haricinde, kişileri ikna etmek için sağlam kanıtlar ve gerekçeler sunmanız gerekir. Bir inanca inanma ihtiyacı duyan ama diğer binlerce inanca inanma ihtiyacı duymayan kişiler de diğer inançlar ile ilgili tutumlarını ancak bu yolla değiştirir. Bu yoldaki en işe yarar araç da bilimsel kanıtlamadır.

Dostum başka ne istemeli bir insan inanmak için?

Ayrıca bütün dinler kendi inancını kanıtlamak için “bilimsel yollara” başvuruyor. Şunu demek istiyorum, bilimin amacı evreni ve doğayı keşfetmek ve nasıl işlediğini bilebilmektir (kısaca), bunun aynısını dinler de yapıyor. Kuran’dan tutun da İncil hatta Hinduizm’in kitabı “Vedalarda” da var. Dünyanın oluşumundan tutun da gezegenlere, evrene, hayvanların insanların varoluşu, fizik kurallarına kadar bir sürü bilgi vermeye çalışmıştır. Sonuçta artık peygamber yok ve kimseden “mucize” yapmasını bekleyemeyiz. Bu sebeple kendi inancını kanıtlamak için dindar insanların tek yolu “kutsal metinlerdeki bilimsel yolları” anlatmaktır. Bu sebeple büyük dinlere “bilimsel” bir şekilde yaklaşmayı gayette doğru bir yaklaşım olarak görüyorum.

Genel olarak büyük dinlerin dışındaki bir tanrının kanıtı için bilimsel bir kanıt istemeyi de bir yere kadar haklı buluyorum. Çünkü bir tanrının var olduğunu nereden biliyoruz? Mesela ben çıksam desem tek boynuzlu atlar gerçektir (aklıma ilk bu geldi) ya da farklı bir şey diyeyim, bizi spagetti canavarı yarattı. Bana soracakları ilk şey: nereden biliyorsun? Kanıtın ne? Dostum bilimsel kanıtlar dışında vereceğin hiçbir kanıt bunu kanıtlamaz ki. İstediğin kadar felsefe yap, hiçbir düşünce bunun kanıtı olamaz. İstediğin kadar rüyanda gördüğünü ya da içine hissettiğini söyle bunlar da kanıt olamaz, belki bunları yaşayan kişi için olabilir ama genel bir kitleyi çekebilmek için yeterli değil.

Bu sebeple ben herhangi bir şeyin kanıtı için “bilimsel bir kanıt” istemeyi haklı buluyorum. Hiçbir kanıtım yok, ben istediğim için ya da inanmak için kanıta ihtiyaç yoktur gibi argümanları ben mantıklı bulmuyorum. Kanıtsız rasgele bir şeye inanıyorsun da neden bir başkasına inanmıyorsun? Mesela ben kanıtsız spagetti canavarına inanıyor olayım, e neden tek boynuzlu atları kanıtsız ret edebiliyorum? Bunun bir sonu yok. Kanıtsız bir "şeye" inanan nasıl diğerlerini "kanıtsız" ret edebiliyor?

Bilimi bu kadar özel kılan şey kişiden kişiye değişmez olmasıdır. Yani bilimin mezhepleri yoktur. Her yerde 2+2=4’tür, 5 falan değildir. Bilimsel bir bilgi “şu anlık erişebildiğimiz en doğru ve kişiden kişiye değişmeyen, kanıtları sağlam verilerdir”. Bu sebeple bilime her insanın kabul ettiği ortak noktadır desek yanlış olmaz. Bu yüzden ben inanç dâhil herhangi bir iddiayı ortaya atan kişiden bilimsel bir kanıt istemeyi doğru buluyorum. Ayrıca bilimsel olarak kanıtlanmayan her şeyi de “boş hipotez” olarak değerlendiriyorum.