Gezegenimizin manyetik alanı, büyük ölçüde çekirdeğinde bulunan erimiş demir ve nikelin hareketlerinden kaynaklanır. Bu süreç "jeodinamo teorisi" ile açıklanır. Çekirdeğin yapısında, katı demir-nikelden oluşan bir iç çekirdek ve erimiş demir ve nikelden oluşan bir dış çekirdek bulunur. İç çekirdeğin sıcaklığı yaklaşık 5400°C civarındadır. Bu yüksek sıcaklık farkları, çekirdeğin çeşitli bölgelerinde sıvı metallerin hareket etmesine neden olur. Bu hareketlere konveksiyon akımları denir ve Dünya'nın dönüşü, bu akımları karmaşık desenler halinde bükerek etkiler.
Bu hareketli sıvı metaller elektrik akımları oluşturur. Hareket eden bu elektrik yüklü parçacıklar, manyetik alan yaratır. Bu manyetik alan, daha fazla elektrik akımı üreterek kendini devam ettirir. Bu, pozitif geri besleme süreci olarak bilinir ve "dinamo etkisi" olarak adlandırılır. Sonuç olarak, bu manyetik alan Dünya'nın manyetik kutuplarını, yani kuzey ve güney manyetik kutuplarını oluşturur.
Dünya'nın manyetik alanı, gezegenimizi güneş rüzgarlarından ve kozmik ışınlardan koruyarak yaşamın sürdürülmesine katkı sağlar. Aynı zamanda, manyetik alan, pusulaların çalışmasını sağlayarak yön bulmamıza yardımcı olur. Kısaca, Dünya'nın manyetik alanı, iç ve dış çekirdeğin etkileşimi ve hareketi sonucu oluşan elektrik akımlarının bir ürünüdür. İç çekirdekteki katı demir ve nikelin etrafında hareket eden erimiş metal tabakaları, jeodinamo etkisi ile bu manyetik alanı oluşturur ve sürdürür. Dünya'nın dönüşü de bu hareketlerin şekillenmesine ve güçlenmesine yardımcı olur.
Kaynaklar
- J. A. Jacobs. (1987). Geomagnetism.
- F. D. Stacey. (2008). Physics Of The Earth. ISBN: 9781107394230. Yayınevi: Cambridge University Press.
- P. Roberts. Magnetohydrodynamics And The Earth's Core. ISBN: 9786610314577.
