Tanrı kavramı olmasaydı, ateistler, teistler, deistler var olabilir mi?

Tanrı kavramı olmasaydı Tanrısız bir şekilde oluşturulmuş dinlerden yine bahsedebilirdik, onlara göre ateist, deist gibi sıfatlar kullanabilirdik.

Sorun biraz da dilden kaynaklanıyor aslında. Hiç duymadığınız, bilmediğiniz bir inanca yönelik inanç veya ilgi besleyemezsiniz. Bu durumda varsayılan tutum inançsızlık, ilgisizlik (bakış açınıza göre ateizm veya apateizm) olacakken önce o inanç tanımlandığı için "teizm"e yönelik ekler çerçevesinde bir isimlendirme, kavramlaştırma yapılıyor.

Kavramını hiç görmediğiniz veya duymadığınız bir inanç varsa, siz yine var olursunuz ama sadece o inancı veya bilmiyorsunuz, o inanca yönelik bir ilgi veya inanç besleyemiyorsunuz ama bu durumu bilecek veya aktaracak bir kavrama sahip değilsiniz. Ahlaki değerler için zaten Tanrı zorunlu değil.

Sizin inandığınız veya anladığınız Tanrı'ya günümüzde yaklaşık 3 milyar insan inanmıyor zaten. Bahsettiğim bölge Asya ülkeleri (Çin, Vietnam, G. Kore, K. Kore, Kamboçya, Japonya v.s.). "Bu bölgelerde Budizm ve Konfüçyüsçülük var" diyebilirsiniz. Ancak, bunları tam bir din olarak tanımlayamayız daha çok hayat felsefesi şeklinde yorumlanır. Kaldı ki saydığımız ülkelerde çoğunluk bu inançlara da sahip değil.

Bu bölgelerde, ahlaki değerler ve ahlaki bilgi yoktur diyebilmemiz için suç oranlarının diğer ülkelerden onlarca kat fazla olması gerekir. Ama görünen, semavi dinlerin yaşandığı ülkelerde suç oranı daha yüksek.

Buna bir düşünce deneyi ile cevap arayalım;

1- Önce olmayan bir kavram üretelim.

2- Bu kavrama bir isim uyduralım : " Hödeviç" olsun.

3- Şimdi bu kavramı tanımlayalım: Hödeviç; Mars ta 3 milyon yıl önce var olduğu düşünülen 8. ve 11. boyutlarda yaşayan perimsi yaratıklar diyelim.

4- Şimdi bu kavramı daha önce hiç duymamış olan bizler için daha önce ne düşündüğümüzü soralım.

Yanıt? : ( ağustos böceği sesi efekti... ) hiç bir fikrimiz yok. hatta düşüncenin tohumu bile yok. Çünkü daha önce hödeviçleri hiç duymamıştık. Var olup olmadıklarını bilme şansımız da yok. Varsalar bizim sadece matematik yoluyla izah edebildiğimiz ama gidemediğimiz boyutlardalar. Yoksalar, olmadıklarını da bilme şansımız yok.

Yani kimsenin görmediği, birinci elden deneyimlemediği bir kavram konusunda tartışmak körler ülkesinde masanın siyah mı beyaz mı olduğu konuşmaktan farklı değil. Bilemediğimiz şeye inanırız ama masanın renginin ne olduğunu bilemediğim ( doğuştan görme özürlü biri için) renk tanımı bile tartışmalı iken bir de bunu başka biri ile ortaklaştırma ya da kendi inanışımın doğru olduğuna ikna etme çabası tamamen havanda su dövme aktivitesidir.

Tanrı kavramının olmadığı bir dünyada tanrı zaten mevcut değildir. Burada çok açık bir şekilde bunu söylemeliyim. Tanrı kavramının olmadığından kastını tanrının yokluğu olarak algılamak "zorundayım"dostum. Çünkü tanrı var ise ( bu arada dini inançta şüphe doğaldır ve bu duygu tamir edilebilir ) ve bu tanrı dediğimiz sey gerçekten tanrı ise zaten yarattığı canlılar mutlaka kendisinden bahsedecektir. Kendisi de zaten bu amaçla" güçlü"ve "kapsayıcı "bir şekilde kendini tanıtacaktır . Örneğin; tanrı kendinin bilinmesini istiyor fakat gönderdiği kaynaktan kimsenin haberi yok . Bu tanrı kavramını imha etmek zorundadır. Tanrı hata yapmaz. Bunu oldukça dengeli yapmak zorundadır . Örneğin ; tamamen görebildiğimiz , duyabildiğimiz, hissedebildiğimiz , dokunabildiğimiz bir tanrı kavramına inanmamak için hiçbir sebep yoktur. Çünkü burada" zorunlu" ibadet sözkonusu olmaya başlar. Sadece bununla sınırlı değildir. Burada muazzam bir denge mevcuttur ve derinlere inmek çok ayrıntılı konuları uzun uzun konuşmak gerekir. Sebepsiz , kötü , alaycı bir tanrı kavramı olamaz bu tanrı kavramını geçersiz kılar. Çünkü bir "insan" ile karşılaştırılabilecek hiçbir özelliği olmamalıdır. İnsanların bu tip soruları sormalarının en büyük sebepleri şunlardır:

1) Tanrının sıfatlarını bilmemek.

2) Yaratıcının veya iletişim araçlarının hata yapması durumunda zaten tanrı kavramının imha olduğunu bir türlü idrak edememek( bu oldukça doğaldır)

3) Tanrının insanlarla iletişiminin mantıklı olduğunu bir türlü kabullenememek.

4) Felsefi konularda eksiklikler.

5) Varlık ve yokluk kavramları üzerine yetersiz araştırmalar yapmak.