Zaman ve mekanın dışında olduğu iddia edilen bir tanrıya kesin olarak var/yok demek, bir mantık hatası değil midir?

Bina yapılış ve inşaatını hepimiz görmüşüzdür..tuğlalar nasıl dizilir..

Tuğla ve taş olmayan,yani onların cinsinden olmayan bir usta kolaylıkla yapar..

Veya askeriyede bir komutan binlerce askeri düzene sokar..

Askerlerin kendisine bırakılsa duzenden bahsedilmez ve karışıklık olur..

Bu örnekler bize bir kanunu öğretir.

Yani maddeye tesir eden onların cinsinden ne kadar uzak ve yüksekse daha çok tesir eder..

Veya da ışık düşünelim..

Güneş ışığı her tarafta canlılara tesir eder..Ama canlılar ona tesir edemez..

Veya röntgen ışığı bizim içimize girer ama biz ona tesir edemeyiz..

Bu örneklerden şu kanun çıkar;

Nurani oldukça,yani maddeden uzaklaşıp Nura yaklaştıkça tesir etme özelliği artar,kendisi ise tesir altinda kalmaz..

Şimdi Nurların Nuru olan Evrenin sahibi ise Nurani sonsuz kudret ve ilmi ile her şeyi bilir ve yapar ve idare eder..

Fakat hiç bir şey O na tesir edemez..

Mantık ilmini okudu iseniz bilirsiniz;

Mantıkta şöyle bir kural vardır;

Bir kanunun geçerliliğini gözle görünür örnekler ile isbat ederseniz o kanunu tam gerçekliği ile ispat eder kanıtlarsınız..

Mesela Nur ve Nurani olan şeylerı mekan zabtedemez..uzak yakın bir olur..

Bu değişmez kanundur..

Çünkü bütün Nurani olan ışıklar bunu ispat eder..İşte güneş ışığı her tarafa gider..daha atom parçacık veya daha yüksek ışınları düşünün uzayda her yere dağılan ışınları düşünün..^[1]

Bunları mekan zabtedemez..

Onlar her yere gider ve tesir eder..

Sonuç olarak bu nurlu ışınlar böyle ise Nurların Nuru olan evrenin her tarafinda nur olan sonsuz kudret ve ilmi ile bulunamaz mı..

İşte bu mantık ilminin en kesin kanıtı ile kanıtlar ki madde ve zaman onu zabtedemez..

Yani zaman ve mekan altında olan Yaratıcı ve İlah olamaz..

Yaratıcı ve İlah zaman ve mekandan mücerreddir..