Hiç bir bebek kötü olarak doğmaz ancak Hitler de bir zamanlar bebekti.Göreceli kötülükleri konu dışında bırakıyorum.Çoğu durumda kötülük çevre,coğrafya,tarihe,zorunluluğa göre değişir.Ancak içgüdüsel saf bir kötülüğün olduğunu da düşünüyorum.Mesela zorla savaşa gönderilip düşman(kime göre?) öldürmek kötülük değildir.Ancak öldürürken zevk almak,işkence ederek öldürmek kötülüktür bu gibi kötülüklerin çoğunda neden sorusuna bir cevap bulunabilir(geçmişinde yatan zorluklar,ezilmişlik,şiddet,kötü çevre,aile vs) ancak bazı istisnai durumlarda cevap bulmak zorlaşır.Bu gibi durumlarda teist insanlar şeytana başvurur.Çünkü onlara göre iyi olan Tanrı bunlardan sorumlu olamaz.O zaman Tanrının her şeye kadir olma savı çürür.İmtihan kısmı ise bana daha komik geliyor erken yaşta öldürülen bir çocuk doğrudan cennete gitmek yerine onu öldüren kişiye tanındığı gibi(cehenneme gidecektir) sınanma şansı tanınmasını hür iradesi(oluşması için belli bir bilinç yaşına gelmesi gerekir bu da bir paradoks) ile isteyemez mi?
Kötülük gibi benzer bir çok konuya Tanrı ile cevap vermek insanoğlunun tembelliği ve kolaycılığının unsuru.Bir sorunun henüz cevabı olmaması en mantıklı cevabın Tanrı olduğunu göstermez.Bilim her şeyde olduğu gibi gelecekte de bizi aydınlatmaya devam edecektir.