Mutluluk, yolda olmaktır. Mutluluk, umursamamaktır gibi fikirler var. Sizce mutluluk nedir ve nasıl ulaşabiliriz?

Psikolojiden felsefeye kadar pek çok disiplinin mutluluk kavramını farklı şekillerde tanımlamış, ben de kendi tanımımı söyleyerek bu soruyu yanıtlamak istiyorum.

Bence mutluluk. Küçük şeylerden de keyif alabilmek? Çok klişe belki. Ama. Büyük şeyler zaten insanlara mutluluk verebilir. Büyük şeyleri zaten isteriz. Önemli olan Sevdiğinizden gelen bir gülüşün de sizi mutlu etmesi bence. Anı kaybetmeden yaşadığınız geçmişin yüküne takılmadığını, gelecekten endişe duymadığınız. Zamanlarda mutlu olursunuz. Kendinizle barışık olduğunuz bir anda mutlu olursunuz. Ben buradayım ve iyiyim dediğinizde? Bir başkasına değer verebiliyorsanız kendinizi de seviyorsunuzdur. Insan ilişkilerinize ve geleceğinize yatırım yapıyorsunuzdur bence. Bu yüzden sosyalleşme biliyor olmak bir mutluluk sebebi. Su akar yatağını bulur, Doğru. Hayatın akışına güvenebilmek bir mutluluk bence. Kendinizi olduğunuz gibi kabul edip akışa güvenmek. Nasıl ulaşabileceğimiz için farklı yollar var tabii ki. Olabildiğince sakin kalmak. Farkındalığının yüksek olması lazım bir kere. Başınıza bir şey geldiği zaman? Onun size getirilerini de düşünerek mutlu olabilmeli misiniz? Evet sizden götürürlerdi vardır muhakkak ama. Olumlu yanlarını düşünerek kendinizi mutlu etmeye çalışın. Psikologların çok fazla önerdiği bir terapi yöntemi var, şükür defteri diye. Bugün Şükrü edebileceğiniz olan 3 maddeyi yazın. Hayallerinizi yazın o hayalleri yaşasanız neler hissedersiniz bunları yazın? Ve bunlara ulaşmak için aslında çalışın, mutluluğa ulaşmak için değil, bence mutluluk ulaşılabilecek bir şey değil. Bence mutluluk yaşamın tadına varmak. Ben bir psikolog değilim, sadece mutlu yaşadığımı düşünüyorum. Hayattan keyif almaya çalışıyorum, çünkü istediğim şeyleri yapmaya çalışıyorum. Kafama tokadan bile başka bir şey takmamaya çalışıyorum. Benim de derdim var Ama her şeyin bu kadar hızlı değiştiği bir dünyada benim dertlerimin ne önemi var?

Mutluluk Keşkeleri Azaltabilmektir!.

“Keşkeleri az insan mutlu insandır” derler. Cidden her keşke “sırtımızda taşıdığımız çuvala attığımız taşa benzer”. Taşlar arttıkça çuval belimizi büker ve bir süre sonra yaşam serüveninde artık yol alacak takatımız kalmaz, pes ederiz.

İşte mutluluk bunun tam tersidir. Her gece yastığa başımızı koyduğumuzda, bugünü de layıkıyla tamamladık huzuru ile tebessüm ederek uykuya dalabilmektir. Bu, bu denli yoz bir dünyada cidden büyük bir emek ve özveri ister. Öncelikle kirlenmeme emeği ve ardından kirli olanı temizleyebilme özverisi ve cesareti.

Çünkü mutluluğun kapısı huzur ise o kapıyı açacak anahtar da iç barıştır. Sevgiyle…