Mağaraların harita ve planları nasıl oluşturuluyor? Hangi teknolojilerden ve araçlardan faydalanılıyor?

Bu süreç göründüğünden daha zor. Dijital derinlik ölçerler, derinlik ölçümünü son derece hassas hale getirir; ancak, pusula ve mesafe ölçümleri oldukça fazla hataya tabidir. Analog pusulalar tamamen düz tutulmalıdır ve çoğu ciddi haritacı, yardımcı olması için pusulalarına veya harita tahtalarına yapıştırılmış küçük bir terazi bulundurur. Pusulayı okumak da zordur. Bir sörveyörün pusulaya baktığı açı, pusulayı ne kadar sabit tuttuğu ve hangi göze baktığı pusula okumasının doğruluğunu etkiler. Mağara hattı kötü döşenmişse, kayaların ve mağara özelliklerinin etrafında veya üzerinde kıvrılıyorsa, pusula istikameti tüm hattın azimutunu temsil etmeyecek ve anketin doğruluğunu etkileyecektir. Ölçüm noktaları arasındaki mesafenin ölçülmesi de hata kaynağı olabilir. İdeal bir durumda, gözlemciler son derece doğru bir okuma elde etmek için şerit metre veya elektronik bir ölçüm cihazı kullanır. Gerçekte, bu yöntemler genellikle değerlerinden daha hantal ve zaman alıcıdır ve lazer veya sonar ölçüm cihazları, yoğun sızıntı olan mağaralarda her zaman iyi çalışmaz.

Meksika'daki çoğu araştırmacı, iki hızlı ve oldukça doğru yöntemden birini kullanır. Birincisi, bir mağarayı keşfederken düğümlü mağara ipi kullanmaktır. Bu tür bir ip tipik olarak her 10 fitte (3 m) bir düğüme sahiptir. Sörveyör, sörvey istasyonundan hattaki ilk düğüme kadar ölçüm yapar, ardından geçtiği her düğüm için 10 fit (3m) ekleyerek hat boyunca ilerler ve ardından son düğümden sonraki sörvey istasyonuna kadar ölçüm yapar. Bu yöntemle ilgili sorun, düğümler arasındaki mesafenin, düğümleri 10 fitten (3 m) daha fazla gerebilen ip geriliminden etkilenmesidir. En iyi ihtimalle bu, gerçek mesafeye yakın bir tahmin sağlayan bir yöntemdir. İkinci yöntem, başlangıçta kullanılan "küçük dize" yöntemidir. Sörveyör, tam ortasında bir düğüm bulunan, esnemeyen bir ipin (60 cm) bir parçasını taşır ve mağara çizgisi boyunca el ele ölçüm yapar. Bu yöntem, hat gerilimine tabi değildir ve bir gözlemcinin yaklaşık yarım fiti iyi bir doğrulukla tahmin etmesini sağlar. Elle ölçme, grafik kağıdına elle çizilen veya verileri elektronik olarak çizen Compass veya Walls gibi bir bilgisayar programına girilen bir dizi veri noktası oluşturur. Veri girişinin kendisi, genellikle uzun bir mağara araştırması gününden sonra bir hata kaynağıdır.

Mağaranın bir bölümünün araştırması tamamlandıktan sonra, anket ölçekli bir ızgara üzerinde kağıda çizilir veya yazdırılır. Basılı anketle dalan haritacı, ölçüm istasyonlarından LRUD'leri (sol, sağ, yukarı, aşağı) tahmin eder ve taslağına rehberlik etmesi için tahminleri kullanarak mağaranın plan görüntüsünü (tavansız yukarıdan görüntülenen mağara) çizer. Yüksek doğruluklu bir anket oluştururken, anket adımı sırasında LRUD'ler ölçülebilir. LRUD'leri ölçmek için birçok mağara haritacısı mesafeleri tahmin eder. Biraz pratikle, iyi bir doğrulukla tahmin etmek mümkündür. Diğer gözlemciler bantla ölçüm yapar, sonar cihazları kullanır ve hatta bir odanın çevresine ikinci bir hat çekip onu inceler. A Guide to Cave Mapping'de John Ganter, "Amaç, doğru bir anketin etrafında sanatsal bir taslak çizmektir" diyor. Kesitin duvarları çizildiğinde haritacı, plan görünümüne sütunlar, akış taşı, kaya yığınları, eğimler ve çıkıntılar gibi detayları ekler. Bu özelliklerin sembolleri genellikle mağara haritacılık topluluğu içinde standartlaştırılmıştır. Mağaranın üstten görünümü, yanal boyutlar hakkında genel bir fikir verir, ancak gerçek bir üç boyutlu kavram için, çoğu haritacı aynı zamanda bir dizi enine kesit çizer (mağara dikey olarak dilimlenmişse görüntülenir).Plan görünümü ve enine kesitler birlikte, harita okuma konusunda eğitim almış dalgıçlar tarafından bir mağarada gezinmek için iyi bir doğrulukla kullanılabilir.