Kıyamet sonrası bir dünyada ilk neyi merak ederdiniz?

Nasıl bu denli aptal olduğumuzu merak ederdim.

Ayılar bile evi bellediği mağarasını temiz tutması gerektiğini bilirken, ve bunu eyleme dökerken -bu "eylem" kelimesi önemli, çünkü insanlık olarak bu hususta sorunumuz var- biz böylesine gelişmiş iri beyinli primatlar, nasıl oldu da göz göre göre mağaramızı yok ettik.

Hükümetlerin, kendi geleceklerini de tehdit eden bu felaketler karşısında neden göz boyamanın ötesine geçen gerçek adımlar atmadığını; vatandaşların neden hükümetlere baskı yapmadığını ve dahası, neden bu vatandaşların baskı yapan aktivistleri kınadığını merak ederdim.

İnceldiği Yerden Kopsun!

Sürekli hareket halinde bir tren ve her kompartımanı farklı bir sınıfa işaret ediyor. Dışarıda ne olduğu belli olmayan ve anlatılar üzerinden kurgulanan bir doğanın gerçekliği.

İlk merak edeceğim şey, anlatıların gerçeklik ile ne denli özdeşleştiği. İlk düşüneceğim şey, bu trenden nasıl kendimi dışarı atabileceğim. İlk yapacağım şey, “inceldiği yerden kopsun” diyerek kendimi dışarı atmak yahut bunu yolunu açmak. Fakat biat asla… Bir gün dahası için katlanmak asla. Bir sonraki kompartıman rüyası ile uykuya dalmak asla. Asla, asla, asla, asla…Sevgiyle…

Neden o trende olduğumu merak ederdim. Neden ben? Belki de hayatımız boyu o trenin içine hapsedildik ve dünyayı camdan izlemeye mahkumuz. İlk yapacağım şey bir parçası olduğum dünyayı camın arkasından değil kendi gözlerimle görmeye çalışmak olurdu. Belki de her şey içeriden göründüğü gibi değildir?

Gözlerimi açtıktan sonra düşünür taşınır ve araştırırım durumu öğrendikten sonra ise trenin olduğu raylar tren içindeki yolcular başka yerlerde hayatta kalan olabilecek mi düşünürüm. Kalan kaynakları kurtarmaya çalışır hayatta kalmaya çalışırdım