İnsanlığın tanrı inancını düzen kurmak ve kötülükleri engellemek amacıyla ortaya koyduğu ile alakalı fikriniz nedir?

Mitolojiler ile başlayan insanlığın inanç serüveni muhtemelen ilk başlarda doğada korktuğu şeyleri tanrılaştırarak başladı. Sonrasında yaşam biçimleri üzerindeki etkisi arttıkça bu doğa mitlerini insan biçimci tanrılara çevirdiler. Tabi ki inanç sistemleri geliştikçe toplumları bir arada tutan İskandinavya kültüründe gördüğümüz gibi Pagan inancına dönüştü. Pagan inancı toplu yapılan ritueller geliştirdi. Zamanla adaklar arayıp tanrılarından beklenti içine girdiler. Tabi her toplum İskandinavya kültüründe olduğu gibi tanrılar yerine tek bir mutlak tanrı arayışına girdi. Yahudilik, Hristiyanlık ve Müslümanlık gibi dinler oluştu. Bu yeni inanç sistemleri Tanrının sözlerini içeren kitaplar oluşturmaya başladılar. Devletler eskiden çok güçlü bir yasa sistemine sahip olmadığı için yasaların temeline dinsel ögelere bağladılar. Ki insanlar korksun ve toplum düzenine aykırı hareket ettiklerinde hem bu dünyada hemde hayal ettikleri öteki dünyada bir bedel ödeyeceği korkusu ile düzeni korudular. Yeri geldi bu dinlerin Haçlı Ordusu gibi orduları oluştu. Din adına savaştılar birbirlerini öldürdüler ve bu savaşlarda ölenlere şehitlik ünvanı verip bu yolda savaşmalarına teşvik ettiler. Günümüz toplumlarında dinlerin kurallarının yerini güçlü otoriter devletler kurallar koyup yasalarla destekleyip suç işleyenlere maddi manevi cezalar vererek din ve toplum ilişkisini ayırdılar. Din ve devlette birbirinden ayrıldı ve Laik toplumlar gelişti. Halen insanların anlam arayışlarında dinler toplumların temelini oluştursada eskisi kadar güçlü inanç sistemleri bulunmuyor. Gelişen teknolojiler, sağlık sistemleri ve bilimin ışığıyla artık eski dünyada değiliz. Umarım yeterli bir cevap olmuştur. Sevgiler.

Semavi dinlere bakınca dinlerin kurucuları toplumca saygı gören ama hükümetin parçası olmayan kişiler. Dinleri eğer kamu düzenini sağlamak olsaydı iktidarla beraber çalışırlardı, iktidar da kitleleri kontrol etmenin bu yeni yolunu hevesle ele geçirdi. Ancak üç dinin kurucusu da ahlaken çökük toplumları düzeltme ve kurtarma maksadıyla yola çıktıklarını söylediler. Musa halihazırda Mısır tanrılarına tapan toplumu, İsa tek tanrıya yapsa da yanlış yasayadikları gerekçesiyle Yahudilere, Muhammed çoktanrılıcılık ve tektanrıcılığın karışık olduğu Arap toplumuna tek ve gerçek Tanrı'ya inanıp ahlaklı olmayı öğütledi. Amaç düzen kurmak olsaydı eski inançları yıkmak yerine miras alıp daha çok taraftar toplayabilirlerdi, sürgün ve işkencelere katlanmak zorunda kalmazlardı. Benim şahsi görüşüm dinin düzene yol açtığı ama tam sebebi olmadığı, insanların hayatlarına en çok etki eden adalet sisteminin kaynağını din veya seküler düzenle ilişkilendirerek eksik tanımlı sonuçlara ulaştığıdır. Tarihte tanrısız toplumların dindar olanların da adaletli veya kaotik olduğu örnekler var. Eski Japonya tanrısızdı ve derebeyleri sürekli savaş içindeydi, günümüzde de tanrisizlar ama barış içindeler. Osmanlı ilk dönemlerinde yabancı ülkelerin elçileri tarafından adaletli ve batının örnek alması gereken bir ülke olarak gözükürdü ama 18. Yüzyıldan sonra dindarlığını korumasına rağmen adalet sisteminde ciddi sıkıntılar vardı.

Özetle toplumsal düzen, dinin amacı değil ancak yan ürünüdür.