İnanmayanları rencide eden ve aşağılayan inançları aşağılamak, doğru sayılabilir mi?

Asla böyle bir şey doğru değildir. İnancı ister kabul edin ister etmeyin bu konu size kalmıştır.

Ancak size yapılan bie yanlışa bile yanlış yapmak, dünyanın en büyük yanlışıdır.

Atatürk İzmir geri alındıktan sonra, şehre girerken yanındakiler, Atatürk'ün önüne bir Yunan bayrağı açarlar. Ve "Paşam buyrun, Yunan bu şehre Türk Bayrağını ezerek girdi. Siz de öyle girin. İntikamı alın" derler. Atatürk ise "Yapılan bir yanlışa karşılık, yanlış bir hareket yapmak en büyük yanlıştır. Ve bu sizleri haklı yapmaz. Suçlu yapar. " der.

Bu durum da aslında böyledir. Sizlere hakaret edebilirler hatta küfür de edebilirler. Bu onların terbiyesizliğidir. Ve sakin kalarak, karşınızdakini de sakinleştirerek derdinizi ve fikrinizi karşı tarafa aktarabilirsiniz. İsminizden yaşadıklarınızı aç çok tahmin ediyorum. Beninde Lgbti+ bir arkadaşım var. Yaşadıkları yakından şahit oldum. Eğer başka bir derdiniz varsa sizlere yardımcı olmaktan ancak şeref duyarım.

Ve son olarak çok sevdiğim bir sözü sizlere paylaşayım.

"Ben nezaketi ağaçtan öğrendim. Ben ona tekme attım. O tepemden bana çiçek yağdırdı. Bu utançta bana ibretlik ders oldu"

Sevgilerle kalın

İnanç biçimleri ve yerel öğretiler dahil, hiçbir sistem, başka birini aşağılama, hor görme, yanlış görmeyi meşru saymaz. Tüm inanç ve öğretiler, bireylerin tekamülünü merkez alır. Her ruh, sınavına gelişiminin devamı için girer. Evren entropik yapıda olduğu için, bu evrende tüm gelişim aşamaları, kurallara bağlı olmak zorundadır. (entropinin düzensizliğe gidişine karşı direnç, düzen ile olmakta düzen de kuralların ortak sonucu) Yani sistemli işlemeyen tüm anlayışlar entropiye yenilmektedir gelişmemektedir. Bu açıdan sistemli dinler, öğretilerin tamamı pozitif gelişimi destekler ve somut olarak etkilidirler. Sadece din öğreti açısından bakmamak gerekir. Kişinin yaşamını planlaması, sistematik hale getirmesi de üretkenliği artırır, destekler.

Aslında genel anlamda gelişim odaklı olmayan tüm bakış açıları, yok olmaya mahkumdur. İnsan türü bireyleri, kendi anlayışlarını da oluşturabilmek için sistemli düşünmeye (bilim sanat gibi tüm disiplinlerde olduğu gibi), ilerlemeye gelişmeye -mecburdur-.

Kendini inançsız olarak tanımlayan bir çok kişinin pek de hoşuna gitmeyen bu -kurallar- silsilesi, bu evrendeki tüm varlıkların gelişiminin zeminini oluşturmakta. Bireyler, tam olarak anlayamadığı bu sistemleri dışlayarak özgür olduklarını zannetmeye çalışırken, evrenin işleyen sisteminin çarklarında ezilmekteler.

Gelişim, bilinç için bu evrende mutlak bir gereklilik. Gelişimi reddedebiliriz, sistem dışı kalmayı arzu edebiliriz, ancak bu sistemin işleyişini değiştirmeyeceği için aynı sınavlara maruz kalma olarak -düzenli- olarak tekrarlayacak bir kapalı devreye neden olacaktır.

Nasıl canlılık sisteminin içerdiği kurallar, fizik kuralları vs mevcut ise, bütün varoluş düzeyleri de bu tarz kurallar içerir. Onlara karşı durup sistemle savaşmak (don kişot) yerine, anlamaya çalışmayı denemek daha üretken olacaktır.