Güneş doğarken, güneşi görmesek bile etraf aydınlanır fakat batarken neden her yer kararıyor?

Sorduğun soruda yanlış bir varsayım var. Doğarken nasıl yavaş yavaş ışık alıyorsa batarken de yavaş yavaş ışık kaybediyor. Öyle bir anda hava kararması diye bir şey yok. Belki kışın daha hızlı kararıyor diyebiliriz ama yine bir anda kararma diye bir durum yok.

Sabah ile akşamın tek farkı dalgaboyları. Sabahleyin dalgaboyları gittikçe kısaldığı için maviye gider genelde. Akşamları ise dalgaboyu gittikçe uzadığı için kızıl olur. Tabi atmosferik etkiler ve dünyanın neresinde olduğuna göre koşullar değişiyor.

Bu konuda pek donanımlı olmadığımı belirtip kendimce hipotetik bir yorum yapıyorum

bana öyle geliyor ki gözbebeklerinin ışığa duyarlılığı ile alakalı bir durum karanlığa uyum sağlamış bir gözbebeği ışığa çok daha duyarlıdır, aydınlığa uyum sağlamış bir gözbebeği ışığı daha az alabilmesi için küçülmüş vaziyette bulunur dolayısıyla daha az görür

karanlığı bozmak için bir kıvılcım yeterli karanlığa boğmak için tüm ışıkları söndürmek gereklidir

Mantık aslında çok basit. Dünyanın eksen eğikliğini ve yuvarlak oluşunu hepimiz biliyoruz. Aslında Güneş doğmadan önce ışınları atmosferin bizim bulunduğumuz kısmına ulaşıyor ancak biz dünyanın yuvarlak olması sebebiyle Güneşi göremiyoruz. Aynı şeyi güneş batarken hayal edersen aslında önce güneşin ışınları daha sonra ise güneşin kendisi gözden kayboluyor çünkü Dünya yuvarlak olduğu için ışınlar nasıl ki Güneşten önce bize ulaşıyorsa aynı şekilde Güneşten önce bizden uzaklaşır ve tek ışık kaynağı olan Güneşte batınca ani bir karanlık çöker. Sebep benim bildiğim kadarıyla bu.