Merhaba, Alemdar Mustafa Paşa, 300 yeniçeri ile beraber kendini barutla havaya uçurdu bu arada.
Osmanlı sarayında sabahlar “nöbet çorbası” ile başlardı. Saray mutfağında 1000’den fazla aşçı çalışırdı. Bir “helvahâne” vardı sadece macun, şerbet ve ilaç yapmakla görevliydi. Padişahlar sabah ilk olarak mabeyn dairesinde devlet evraklarını inceler, ardından veziriazam huzuruna alınırdı.[1]
II. Bayezid, savaş yerine sanata ve şiire düşkündü. Şiirlerinde “Adlî” mahlasını kullandı.
Ama 1512'de kendi oğlu Yavuz Sultan Selim tarafından tahtan indirildi.
Kanuni Sultan Süleyman, sadece fetih değil, hukuk alanında da reformcuydu.
“Kanunî” unvanı sadece yasalardan gelir; onun döneminde “Osmanlı Kanunnamesi” zirveye ulaşmıştır.
Ve en az 3 dil biliyordu: Türkçe, Arapça, Farsça.
IV. Murad, içki yasağı getiren bir padişahtı ama kendisi alkol bağımlısıydı.
Gece tebdil-i kıyafetle sokaklara çıkar, yasak çiğneyeni bizzat cellâhlara teslim ederdi.
(Kaynaklar ; İsmail Hakkı Uzunçarşılı – Osmanlı Tarihi, Halil İnalcık – Devlet-i Aliyye fakat ikisinin de cildini hatırlamıyorum net)
Lehistan, Osmanlı ile savaşlar yaptı ama Polonya, 300 yıl Osmanlı’ya vergi ödemeyi kabul etti. Her yıl bir elçi gelip padişaha “hediye” sunardı.
İran Safevîleri, Osmanlı'nın doğudaki en inatçı düşmanlarıydı. Çaldıran (1514) Savaşı'nda, Şah İsmail’in cesedi bulunamamıştır. Osmanlılar onun yerine bir kılıcını ve başlıklarını sembolik olarak İstanbul’a götürdü.[3]
Venedik, en uzun süre savaş yapılmış devletti. 1699 Karlofça Antlaşması’na kadar 16’dan fazla Osmanlı-Venedik Savaşı yaşanmıştır.[2]
Bizans surlarının önüne kuru ağaçlar ve hayvan postları serildi. Havanın nemini toprak emmesin, top atışları yere saplanmasın diye.
Kanuni önce Sırbistan’daki kaleleri teker teker aldı, Belgrad’ı izole etti. Ardından Tuna'dan hem karadan hem nehirden kuşattı. Bu fetih, Mohaç Zaferi’ni mümkün kılan ilk adımdı.
Osmanlı, Lala Mustafa Paşa komutasında 100.000 asker ve 350 gemiyle Kıbrıs’a çıktı. Venedik, Kıbrıs için yıllık 8.000 altın ödüyordu. Fetih sonrasında Lala Mustafa Paşa, Hristiyan halka dokunulmasını yasakladı.[4]
Osmanlı padişahlarının mezartaşlarında sarık sayısı rütbeyi gösterir. Bazılarında sarığın katları padişahın kaç yıl tahta çıktığını sembolize eder. Ayrıca mezartaşlarına gül motifi işlenmişse, bu genellikle bir "şehzadenin" genç yaşta öldüğünü gösterir.
Umarım yardımcı olmuştur.
Kaynaklar
- S. Faroqhi. (2010). Osmanlı Kültürü Ve Gündelik Yaşam: Ortaçağdan Yirminci Yüzyıla. ISBN: 9789753330664. Yayınevi: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
- S. J. Shaw. (2005). History Of The Ottoman Empire And Modern Turkey. ISBN: 9780521087728.
- İ. Ortaylı. (2023). Osmanlı’yı Yeniden Keşfetmek. ISBN: 9786256989085. Yayınevi: Kronik Kitap.
- N/A. (2013). Osmanli'nin Izinde I. ISBN: 9786050808230.
