Faruk Nafiz Çamlıbel

TEK FABRİKA VE YENİ DÜNYA

işleyen tek fabrika varsa budur cihanda:
Doldurulur kovanlar... Parlatılır çelikler...
Köylü, işçi bağrına taş basarken o yanda,
Çıkar günü gününe burada gündelikler.
/
Milyonlar işletiyor bu geniş fabrikayı...
Senin milyonların hep böyle ölüm dokuyan,
Ey yabanın elinden alarak okla yayı
Göğsüne kurşun sıkan, toprağına göz koyan!
/
Çıkası gözlerini koyduğun diyarların
Üstü de bir mezardır bugün, altından beter!
Bir karış toprak için saçılan milyarların
Yarısından yepyeni bir cihan kursan... yeter.
/
Bu yepyeni cihanı görmeksizin zamanlar
Kanlı bir sel hızıyla önünden aktı, durdu.
Kırk asırdır dövüşen sayısız kahramanlar
Bu cihanı, istersen, kırk yılda doldururdu!
/
Seçse de cenk toprağın en dinç oğullarını,
Günde yirmi dört saat ölüm dökse fabrikan,
Her ocak senin için kül ederken varını
Yine bulunmasa da temelinden bir yıkan;
/
Bugünkü düşünceler hazırlıyor yarını.

Faruk Nafiz Çamlıbel