Nature Communications dergisinde yayınlanan Yeni bir çalışma, günümüz Antarktika'sında gördüğümüz gibi devasa buzdağlarının bir zamanlar İngiltere kıyılarına 145 kilometreden daha kısa bir mesafede sürüklendiğini ortaya koyuyor.^[1]

Bilim insanları ilk kez, bu muhteşem devlerin 18.000 ila 20.000 yıl önce İngiltere'nin doğu kıyısında yer alan Kuzey Denizi'nin tabanında sürüklenirken alt taraflarında bıraktıkları izleri keşfetti. Bu dönem, iklimin ısınmasıyla İngiltere ve İrlanda Adaları'nın büyük bölümünü kaplayan buzul örtüsünün gerilediği son buzul çağının sonlarına denk geliyor.

PLOS One dergisinde yayımlanan bir çalışmada araştırmacılar, İtalya'daki asma evcilleştirme sürecinin tıpkı iyi bir şarabın yıllanması gibi yavaş ilerlediğini ortaya koydu.^[1] Ülkenin sembol ihraç ürünlerinden biri olan şarabın binlerce yıla yayılan gelişim hikâyesi, Tunç Çağı'na kadar uzanıyor.

Günümüzde bağcılık, yılda yaklaşık 80 milyon ton taze üzüm üretiyor. İtalyan şarabı çok ünlü olsa da Batı Akdeniz'de bağcılığın tarihine dair bilgiler, Avrupa ve Asya'nın diğer bölgelerine kıyasla hâlâ sınırlı. Çalışmanın ortak yazarı ve arkeobotanist Mariano Ucchesu şunları söylüyor:

Bugün yeryüzünde sürünen trilyonlarca karınca dolaşıyor olabili, ancak Kretase dönemine ait soyu tükenmiş "cehennem karıncaları"nın vahşetiyle azı yarışabilir. Haidomyrmecinae alt familyasına mensup bu karıncaların tıpkı çim biçmek için kullanılan veya Azrail kostümünün ayrılmaz bir parçası olan orağa benzeyen son derece özelleşmiş çeneleri bulunuyordu. Uzmanlar, bu çeneleri çaresiz avlarını sabitleyip son darbeyi vurmak için kullandıklarını düşünüyor.

Şimdi, Brezilya'daki bir ekip, bilim dünyasının şimdiye kadar bilinen en eski cehennem karıncası örneğini temsil eden 113 milyon yıllık bir cehennem karıncası keşfetti. Kireçtaşında korunan karınca ile ilgili çalışma, Current Biology dergisinde yayınlandı. Çalışmanın ortak yazarı ve São Paulo Üniversitesi Zooloji Müzesi'nden paleontolog Anderson Lepeco, şöyle anlatıyor:

Dr. Ignacio Montero-Ruiz ve arkadaşlarının yaptığı ve Azania: Archaeological Research in Africa dergisinde yayınlanan bir araştırma, Mozambik kıyısındaki Ibo Adası’nda bulunan eski bakır eşyaların nereden geldiğini inceliyor.^[1] Swahili ticaret tarihinin çoğunda, kuzey Mozambik’in pek de önemli olmadığı düşünülüyordu. Yeni yapılan çalışma ise küçük kıyı köylerinin Hint Okyanusu ticaretinin erken gelişiminde oynadığı role dair yeni bilgiler sunuyor.

2016’da Ibo Adası’nda yapılan bir deneme kazısı, bölgeyi daha büyük Swahili ticaret ağına bağlayan çeşitli eşyalar çıkardı. Çıkarılan eşyalar arasında Basra Körfezi ya da İran’dan geldiği düşünülen parlak seramikler, büyük ihtimalle İran ya da Umman’dan gelmiş yumuşak taş bir parça ve Hindistan ile Orta Asya’dan ticaretle gelen cam boncuklar vardı.

Oxford Üniversitesi Arkeoloji Fakültesi'nden Avrupa Arkeolojisi Profesörü Amy Bogaard öncülüğündeki yeni bir çalışma, insan toplumlarında son 10.000 yılda görülen yüksek gelir eşitsizliğinin toprak talebini arttıran tarım uygulamalarıyla teşvik edildiğini ortaya koyuyor. Arazinin kıt olduğu yerlerde hane halkları arasında gelir eşitsizliği sıklıkla artarken arazinin bol olduğu yerlerde gelir daha eşit bir şekilde dağılıyordu.

Çalışma, Bogaard ve Washington Eyalet Üniversite'sinden Tim Kohler ortak editörlüğünde Proceedings of the National Academy of Sciences dergisinin özel bir sayısında yayınlandı.^[1] Dünya çapında 27 bilim insanının katılımıyla 1.700'den fazla arkeolojik yerleşimden yaklaşık 47.000 evin analiz edildiği araştırmada analiz edilen antik konut verilerini içeren veritabanı ise açık erişimli olarak kullanıma sunuldu. Profesör Amy Bogaard, şöyle anlatıyor: