Daron Acemoğlı ve James Rabinson, az gelişmiş (geri kalmış) ve gelişmiş ülkeler arasındaki farkın siyasi ve kamu kurumlarının işleyişinden kaynaklandığını savunmuş. Üstelik sadece günümüzden değil, tarihin derinliklerinde kalmış medeniyetlerden örnekler de vermişler. Aslında bu konu pek çok yazarın gündemine zaman zaman girmişti. Neden belli ülkeler ileri iken, bazı ülkeler yok olma noktasına gelecek kadar geri kalmıştır? Kimi yazarlar bunu coğrafyaya bağlarken, kimileri kültür farklılıklarına ve hatta iklim kuşaklarına bağlayanlar dahi olmuştu. Bu kitap kurumların üzerinden, oldukça ikna edici veriler ışığında konuya farklı bir bakış sunmuş (boşuna Nobel ödülü vermemişler).
Peki! Siyasi ve kamu kurumlarının işleyişi neden bu denli önemli? Öncelikle; kurumlar zayıflatıldıkça seçilmişlerin, atanmışların yolsuzluklar üzerinden toplumu sömürmesi kolaylaşıyor. Kamu düzeninin sağlıksız işleyişi ve güvensizlik, özel kurumların yatırımlarını ve ülkeye gelecek olan kalıcı yatırımları olumsuz etkiliyor. İş öyle bir noktaya geliyor ki, biraz sivrilen özel kurumları "ne zaman üstümüze çökülecek" korkusu sarıyor ve sermaye kaçışı kaçınılmaz oluyor. Hatta eğitim seviyesi yüksek, yetişmiş bireyler de haksızlıkların karşısında, çareyi ülkeyi terk etmekte arıyorlar.
Kitap, çarpıcı örnekleri, sosyolojisi, tarihi değerlendirmeleri ile sadece bizlerin değil, tüm Dünya halklarının dikkatlice okumasını gerektirecek kadar önemli ve kayda değer. Bu kitaptan kendi adıma çıkardığım sonuç şudur; siyasi ve kamu kurumlarımız bu hızla çürümeye devam ederse, sadece "ekonomik bir çöküş bizi bekliyor" diye düşünmeyin. Çok güvendiğimiz ve sağlam olduğunu düşündüğümüz Cumhuriyet kazanımları da sırça köşk misali tuzla buz olabilir. Çok geç olmadan, işin ciddiyetinin farkına varsak iyi olur.
Peki! Siyasi ve kamu kurumlarının işleyişi neden bu denli önemli? Öncelikle; kurumlar zayıflatıldıkça seçilmişlerin, atanmışların yolsuzluklar üzerinden toplumu sömürmesi kolaylaşıyor. Kamu düzeninin sağlıksız işleyişi ve güvensizlik, özel kurumların yatırımlarını ve ülkeye gelecek olan kalıcı yatırımları olumsuz etkiliyor. İş öyle bir noktaya geliyor ki, biraz sivrilen özel kurumları "ne zaman üstümüze çökülecek" korkusu sarıyor ve sermaye kaçışı kaçınılmaz oluyor. Hatta eğitim seviyesi yüksek, yetişmiş bireyler de haksızlıkların karşısında, çareyi ülkeyi terk etmekte arıyorlar.
Kitap, çarpıcı örnekleri, sosyolojisi, tarihi değerlendirmeleri ile sadece bizlerin değil, tüm Dünya halklarının dikkatlice okumasını gerektirecek kadar önemli ve kayda değer. Bu kitaptan kendi adıma çıkardığım sonuç şudur; siyasi ve kamu kurumlarımız bu hızla çürümeye devam ederse, sadece "ekonomik bir çöküş bizi bekliyor" diye düşünmeyin. Çok güvendiğimiz ve sağlam olduğunu düşündüğümüz Cumhuriyet kazanımları da sırça köşk misali tuzla buz olabilir. Çok geç olmadan, işin ciddiyetinin farkına varsak iyi olur.
