Filmin en güzel yanı psikanaliz filmi olması. Hikaye babasından ilgi göremeden ve geçirdikleri bir kaza sonucu kafasında titanyum bir parça ile farklı şekilde büyüyüp anti-sosyal olan bir kadının aradığı sevgiyi ummadığı yerde bulup empatiyi öğrenmesi üzerine. Bunu fantastik ve grotesk bir biçimde işliyor. Bir seri katille empati yaptıran bir film. Birbirine ihtiyacı olan iki kişiyi gösteriyor ve bunu hissedebiliyorsunuz. Cinsel kimlik arayışı, posthümanizm, ölüm dürtüsü gibi konuları işliyor. Diğer başrol Vincent Lindon oldukça eski bir oyuncu ve The Measure of a Man ile 2015'te Cannes ödülü almış. Agatha Rousselle ise kısa film oyuncusu ve tek kayda değer filmi de bu. Bana kalırsa, Mikey Madison oyunculuk için Oscar kazanıyorsa bu kadın hayli hayli kazanmalıydı. Birkaç ödül almışlığı var. Kadının suratı öyle müsait ki hem kadın hem erkek olabildi. Bazen şakasız şekilde acaba farklı bir erkeği mi oynattılar diye kontrol etme gereği duydum. Buyurun buradan yakın. Film fazla sanatsal ve soğuk olmuş. Fantastik havasına rağmen konu güzeldi ama işleyiş bir noktada kalıyor.