Paralaks (The Parallax View)

Paralaks Görünümü, Slavoj Zizek'in uzun yıllar içinde ortaya çıkmış en önemli teorik çalışmasıdır; Zizek bunu magnum opusu olarak tanımlıyor. Paralaks, gözlemsel konumdaki bir değişikliğin neden olduğu bir nesnenin görünür yer değiştirmesi olarak tanımlanabilir. Zizek, hiçbir sentez veya arabuluculuğun mümkün olmadığı iki noktayı ayıran "paralaks boşluğu" ile ilgileniyor, asla karşılanamayan seviyelerin "imkansız kısa devresi" ile bağlantılı. Paralaks bu düşünceden Zizek diyalektik materyalizmin rehabilitasyonuna başlar.Paralaks modları bilinçdışı oluşumu yorumları ve sürücülerin teorileri arasındaki Freudyen psikanalizde bilinçdışı paralaksına kuantum fiziğinde dalga-parçacık ikiliği gelen günümüz teorisinin farklı alanlarında görülebilir. Paralaks Görünümünde, Zizek, her zamanki şaşırtıcı bilgeliğiyle, üç ana paralaks moduna odaklanır: ontolojik fark, gerçekliğe erişimimizi şartlandıran nihai paralaks; bilimsel paralaks, gerçekliğin olağanüstü deneyimi ile bugünün beyninde zirvesine ulaşan bilimsel açıklaması arasındaki indirgenemez boşluk. bilimler (göre kafatasında "kimse evde değil", sadece beyin eti yığınları - Zizek'in "hiç kimse olmamanın dayanılmaz hafifliği" dediği bir durum); ve siyasi paralaks, ortak bir zemine izin vermeyen sosyal karşıtlık. Bu üç mod hakkındaki tartışmaları arasında, Zizek, Henry James'in bir romanındaki etik bir eylem ve anti-Semitizm de dahil olmak üzere daha spesifik konuları ele alan aralar sunuyor. Paralaks Görünümü, Zizek'in Lacanian-Hegelci yaklaşımını yeni alanlara (özellikle bilişsel beyin bilimleri) genişletmekle kalmıyor, aynı zamanda sistematik bir açıklama sağlıyor. kavramsal çerçeve Bu onun tüm çalışmasının temelini oluşturur. Felsefi ve teolojik analiz, edebiyat, sinema ve müziğin ayrıntılı okumaları, canlı anekdotlar ve müstehcen şakalarla bir arada bulunur.