Mickey 17, Oscar’lı yönetmen Bong Joon Ho’nun elinden çıkmış bir film. Aslında çok da uzun zaman önce vizyona girmedi. Bana kalırsa film, hak ettiğinden çok daha az değer gördü ve üzerine yeterince konuşulmadı.
Filmin ana teması, “harcanabilir” olarak adlandırılan Mickey adlı karakterimizin, bu statüye ulaştıktan sonra başından geçenleri anlatıyor. Robert Pattinson, hem Mickey 17’yi hem de Mickey 18’i canlandırdığı için filmin büyük çoğunluğunu tek başına sırtlanmış gibiydi. Oyunculuk konusunda zaten söylenecek pek bir şey yok; Pattinson performansıyla kendini kanıtlamış bir isim. Ancak filmde Mark Ruffalo’nun rolünü de oldukça beğendim. Bunun arkasındaki sebep ise büyük ihtimalle karakterinin Trump’a yaptığı göndermelerdi.
Açıkçası, üzerinde uzun uzun konuşulup tartışılacak felsefi derinliğe sahip bir film olduğunu düşünmüyorum. Ancak genel olarak iyi bir yapım. Özellikle son dönemde çıkan filmlerle kıyaslandığında gayet başarılı. İzlerken sıkmayan, yerinde kullanılan güzel esprilerle zaman zaman tatlı bir şekilde gülümseten ama en çok da Marshall karakterine sinir ettiren bir yapımdı. Keyifli vakit geçirmek isteyenler izleyebilir.
