Kara Ayna (Black Mirror)

Her şey bir ekranla başladı. Siyah bir Ekran… ve sonra o ekran bizim her şeyimiz oldu. Black mirror teknolojinin karanlık yüzünü ustalıkla anlatan bir modern distopya klasiği.. İnsanlığın günümüzdeki en büyük sorunlarını bilimkurgu estetiğiyle gözler önüne seren bir dizi. Her geçen gün teknolojiyi yalnızca bir araç olarak görmeyi unuttukça biz, bu dizi adeta bir yumruk gibi çarpmaya devam edecek. Son sezonu da bu geleneği sürdürüyor diyebilirim.

Joan is Awful ile başlayan sezonun ilk bölümü daha ilk dakikadan bireysel özgürlüğün karanlık bir parodisi ile tanıştırıyor. Mahremiyetin meta haline gelişini izlerken kahkahalar atsanız da bir yandan tüylerinizin diken diken olduğunu hissedebilirsiniz.

Sonra gelen Loch Henry bölümü, ilk bakışta sıradan bir suç belgeseli gibi iskoç kasabasının taş duvarları arasında saklanan korkunç sırları açığa vurmuş. Unutmayın herkesin ödediği bir bedel vardır ama bu bedelin ağırlığı sizi bir süre susturabilir.

Belki de sezonun en melankolik hikayesinde sıra Beyond the Sea bölümü. İki astronot iki dünya ve tek bir hayat. İnsanoğlunun empati kurma becerisini sorgulatırken bize ihanetin soğuk gerçeğini de yüzümüze vurmaktan kaçınmıyor.

Altıncı sezonun belki de en tartışmalı bölümü olabilir, Mazey Day. Paparazilik, medya ve mahremiyetin absürt bir kurt adama dönüşme hikayesi mi? "Bu da neydi şimdi?" dedirttiği kesin. Bu sezonun zayıf halkası mıydı yoksa Black Mirror'ün bilmediğimiz deneyselliğinin bir zaferi miydi? Bu sorunun cevabı sanırım kişisel aldıgımıza bağlı.

Dizinin son bölümü Demon 79 ile hazırsanız 70’lere dönüyoruz. İblisler, kanlı anlaşmalar ve kıyamet. Kara mizah ile distopyanın ilginç bir karışımı diyelim. Ama bu bölüm yalnızca bir Black Mirror bölümü izliyormuşsunuz gibi hissettirmiyor. Diziye ayrı bir ambiyans katmış ve sınırlarını genişletmiş.

Black mirror modern insanın kabusu ve bu kabustan uyanmak istemeyeceksiniz.. Kesinlikle izlenmeli!

Her bölümde farklı ve sağlam konular ele alan güzel bir dizi. Dizi gibi de değil aslında her bölüm bir film tadında. Her bölüm doyurucu bir şekilde bitirmenize sebep oluyor. En absürt ve ütopik hayatlara merhaba demek için izleyiniz. Pişmanlık mı! O başka bir bölümde.

Bu kadar kısa zamanlara nasıl bu kadar sağlam konular sığdırabilmişler hayret ediyorum. Her biri ayrı bir film gibi ve hiçbiri de boş değil. İlk defa bir diziyi bitirdim. Belki de dizi gibi değil de film gibi olmasından kaynaklı bilmiyorum. Ama hayatımda izlediğim en iyi diziydi. Farklı bakış açıları kazandırıyor ve insanı hiç düşünmediği şeylerin üzerine düşünmeye zorluyor.

Bir dizi düşünün her bir bölümü bir film. Her izlediğiniz bölümde zihninizin içinde bir soru. Bir bölümde mesela kafanızın içinde bir anıları kaydeden bir bulut sisteminiz olsun ister miydiniz? Sevgilinizle kavga ederken pat diye bunu demiştin bak diyen bir zihin? Yada başka bir bölümde Netlixin sizin hayatınızı dinleyerek yapay zeka ile dizi olarak yayınlayamasını ister miydiniz? Her bölüm bambaşka mükemmel bir konu. Tek kelime ile efsane.

Kara ayna adeta insanlığın en karanlık düşüncelerinin ve duygularının yansıtıldığı harika bir yapım. Tamamı tamamen karanlık bile değil. Aynı gerçek dünya gibi. Ama tabii buradaki olaylar biraz daha karanlık tema üzerine. Teknoloji ve bilimin ana teması olması ve bunların yanlış kullanımı sonucu ne kadar tehlikeli olabileceğini anlatan güzel bir dizi. Herkesin dediği gibi tavsiye yazımı da şu sözlerle bitirmek istiyorum: "Kara aynanın içinde olan aslında biz isek?"