Fatih Harbiye

Peyami Safa (1899-1961), Türk edebiyatının çok yönlü ve üretken isimlerinden biridir. Roman, hikaye, deneme ve gazete yazılarında kaleme aldığı eserlerle Cumhuriyet dönemi Türk aydınlanmasının ve toplumsal değişimlerinin önemli tanıklarından olmuştur. Hayatının erken dönemlerinde yaşadığı yoksulluklar ve sağlık sorunları, onun sanatına derinlemesine nüfuz eden psikolojik gözlemlerin ve insan ruhunun karmaşıklığını anlama çabasının temelini oluşturmuştur. Özellikle "Server Bedi" takma adıyla yazdığı popüler eserleriyle geniş kitlelere ulaşırken, kendi adıyla yayımladığı romanlarıyla Türk edebiyatına kalıcı bir miras bırakmıştır.

Hikayenin merkezinde, Fatih'in geleneksel değerleriyle yetişmiş genç bir kadın olan Neriman yer alır. Babası Faiz Bey'in çizdiği muhafazakar yaşam çizgisinde, müziğe ve geleneksel sanata düşkün nişanlısı Şinasi ile sakin bir hayat sürmektedir. Ancak Neriman'ın içine düştüğü modernleşme merakı, onu Harbiye'nin ışıltılı dünyasına çeker. Bu dünya, ona farklı bir yaşam tarzı, daha özgür ilişkiler ve cazibeli bir figür olan Macit'i sunar. Macit, Batılı yaşam tarzını benimsemiş, Batı müziği ve dansıyla iç içe, Fatih'in değerlerine tamamen zıt bir karakterdir. Neriman'ın bu iki dünya arasındaki gelgitleri, romanın ana çatışma noktasını oluşturur. Bir yanda kökleri, ailesi ve Şinasi ile temsil edilen geleneksel değerler, diğer yanda ise Macit ve Harbiye ile temsil edilen modern, Batılı yaşam tarzı vardır. Neriman, bu iki kutup arasında savrulurken, hem kendi kimliğini sorgular hem de aidiyet duygusunu yitirme tehlikesiyle yüzleşir. Romanda sadece kıyafet, eğlence ve yaşam tarzı farklılıkları değil, aynı zamanda düşünce yapılarındaki, sanatsal beğenilerdeki ve ahlaki değerlerdeki uçurumlar da gözler önüne serilir.