Nihan Kaya sosyal medya üzerinden tanıyıp, severek takip ettiğim bir kişilik oldu ve yetkinliğini etiketleri üzerinden ölçmediğim için başarılarını hiç merak etmedim. Ben düşüncelerini ve bulgularını nasıl bir mantıkla sunduğuna bakarım. Neredeyse tıpatıp özellikler ve deneyimler barındırmamız da hem anlatılarını takip edebilmemde hem de sempatimin artmasında etkili olmuştur. Birkaç kez belki üzüleceği eleştirilerde bulunmuş olsam da kendisine ve yapmakta olduklarına ciddi saygı duyduğum insanlar arasındadır. Kendisi bana şaşırtıcı olmayan şekilde İngiliz edebiyatı çıkışlı ama akademik kariyerini psikanaliz üzerinden devam ettiren birisi. Daha çok Winnicott, çocuklar, yaratıcılık, estetik ve edebiyat üzerine yazıyor. Ben bu kitabını okuyana kadar 28 tane kitabı olduğunu bilmiyordum.
Temel sorunlarımızın başında gelen erteleme, depresyon, kaygı konularında bildiklerini ve bakış açısının nasıl değiştirilmesi gerektiğini kitaba yakışacak şekilde ertelemeden aktarmak istemiş. Bu sorunların, hakim kültürün çocuklarda oluşturduğu utanç ve suçluluk duygularının çocuklukta omnipotence (tüm-güçlülük) hissiyatının gelişmesine ket vurmasından kaynaklı olduğunu ve yaratıcılıkla direkt bağlantılı olduğunu iddia ediyor. Hatta depresyonun karşıtının ifade etme olduğunu (depression x expression) sanırım kendisinden öğrenmiştim. Aslında bunların bağlantısı Erikson'ın Psikososyal Gelişim Kuramı'nda bile görülüyor açıkça ama üstünden tekrar tekrar geçmek elzem. Nihan da konuşur bir şekilde sade bir dille ve kısa bölümler halinde bunları kendi hayatından örneklerle anlatıyor. Devrik cümleler kullanmasına da aslında şaşırmadım. Bu da sanırım nörolojik olarak ayrıksı beyinlerimizin bir yansıması. Ama bazen okumayı zorlaştırdığını eleştiri aldığımda bile fark etmemiştim.
Temel sorunlarımızın başında gelen erteleme, depresyon, kaygı konularında bildiklerini ve bakış açısının nasıl değiştirilmesi gerektiğini kitaba yakışacak şekilde ertelemeden aktarmak istemiş. Bu sorunların, hakim kültürün çocuklarda oluşturduğu utanç ve suçluluk duygularının çocuklukta omnipotence (tüm-güçlülük) hissiyatının gelişmesine ket vurmasından kaynaklı olduğunu ve yaratıcılıkla direkt bağlantılı olduğunu iddia ediyor. Hatta depresyonun karşıtının ifade etme olduğunu (depression x expression) sanırım kendisinden öğrenmiştim. Aslında bunların bağlantısı Erikson'ın Psikososyal Gelişim Kuramı'nda bile görülüyor açıkça ama üstünden tekrar tekrar geçmek elzem. Nihan da konuşur bir şekilde sade bir dille ve kısa bölümler halinde bunları kendi hayatından örneklerle anlatıyor. Devrik cümleler kullanmasına da aslında şaşırmadım. Bu da sanırım nörolojik olarak ayrıksı beyinlerimizin bir yansıması. Ama bazen okumayı zorlaştırdığını eleştiri aldığımda bile fark etmemiştim.
