‘Canlı ölü’ kavramı, bütünüyle Roma’ya özgü bir kavramdır. Hatta Roma mutfağına özgü bir ritüeldir. Aşçı, balığı yemek salonunda masanın çevresine oturmuş kişilerin önüne canlı olarak getirirdi. Konuklar, balığın can çekişmesine tanık olurlardı. Barbunya balığının etinin kırmızıya dönüştüğünü, sonra solduğunu, döşemenin üzerinde son çırpınışlardan sonra bedeninin artık katılığını yitirdiğini gördüklerinde, aşçı onu pişirmek üzere alıp mutfağa götürebilirdi.