Evrim Ağacı
Bitti karın ağrıların, sandığında daha acısı yerini alır
Unut neydi adın, unut, kimdi sevdiğin ilk kadın?
Bitsin diye beklediğin çocukluğunu ara
Tatmin olmamak duygusu içte oluşturdu, yara
Tembel hayvanlara döndük, bunun sorumlusu para
Çünkü kurtarıyor seni, biraz yorulduğun zaman
Konuştuğum yalanların tövbesindeyim
Hiçliğin gölgesindeyim benmişim unuttuğum adam
Silik hafızalar geçmişini bir hikaye yapar
Onu anlatır durur kendine, somurttuğu kadar
Hayalinin dibindeyken ayakların kayar
Ne şöhrettir artık istediğin, ne alımlı bir bayan
Gösterişli hayatlarla tutmuyor ki mayan
Bırak dayan, belki karanlıktır ışıkları yayan
Lambaları kapat, kesin kararlardan uzak dur
Dönülmeyecek bir söz verme yoksa mesele uzar
Sonra onca seneni verdiğin bir amaç yüzüne kusar
Hayat hep arkandan konuşur ama gelir yüzüne susar
